Generalisaties over de boekverslaafde, hamsterende lezer.

Deze lezer:

Zijn verzamelwoede breidt zich waarschijnlijk ook verder uit naar andere gebieden in zijn leven; Het verzamelen van herinneringen, lijstjes, onbeduidende zaken waar herinneringen aan kleven (treinkaartje naar een bijzondere bestemming van 16 jaar terug). Het verzamelen an sich is een poging tot ordenen, een poging tot bezitten en begrijpen, een poging om een begrijpelijke wereld te scheppen in de onverklaarbare chaos om ons heen. Echter wil het verzamelen van zoveel emotioneel geladen troep nog wel eens chaos in de chaos veroorzaken.

Er is een diepe, diepe liefde voor het boek. De wetenschap dat we zonder het boek nergens waren. Nergens met onze wetenschap. Nergens met onze filosofie. Tot eind 19de eeuw was het schrift de enige manier om onze kennis over te dragen. Voordat Beeld- en Geluidsmateriaal bestonden. Alles begon met het geschreven woord. “In den Beginne was er het woord.”

De verwoedde lezer is denker, filosoof en piekeraar. Iemand die zo graag kennis opslurpt zal dat ook gebruiken. Dit eindigt meermaals in een overmatige woordenbrij in het hoofd. De verzamelaar stopt ook graag alles in hokjes, net zoals zijn boeken overzichtelijk geordend in de kast staan. Zaken die niet in hokjes geplaatst kunnen worden, daar word net zolang over gepiekerd tot ze er wel in passen.

De verslaafde lezer is aspirant schrijver. Maar wel 1 met een reusachtige handicap. Men zou denken dat veellezen een hulp is tot het zelf creëren van leesbare stukken. Maar de lezer weet de waarheid: Hij/zij heeft namelijk zo veel moois, hemels moois, gelezen dat het onwaarschijnlijk moeilijk word om zelf te gaan schrijven. Middelmatig zijn wil je niet en je evenaren aan de goden is een onmogelijke taak.

De lezer heeft iets met woorden, de betekenis ervan, de klank, het gevoel van woorden. 10 tegen 1 dat de grote lezer zich gemakkelijk meester maakt over vreemde talen.

De verzamelaar van boeken kan niet omgaan met verlies. Het bezitten van waarde maakt het mogelijk om het kwijt te raken. De dood; Een grote angstmakende wolk: want waar gaat de kennis heen die de verzamelaar zijn hele leven in zich opneemt? Met welk nut zuig ik alles op als een spons. Wat blijft ervan over?

De bunkerende lezer is een passieve levensverbeteraar.

Hij/zij heeft een grote algemene kennis.

Overal een mening over.

Is een huismus met een herhaaldelijk verlangen naar rust en schoonheid.

De behoefte tot scheppen (want jazeker! Ook lezen is scheppen, is creëren, is poëzie, is eigen maken van gedachten, ze ombuigen, vasthouden en gebruiken).

Heeft nog veel meer versplinterde interesses om zich heen, die hij/zij door middel van boeken over deze passie weer kan voeden.

Kan het gewoon niet vatten dat het grootste deel der mensheid nooit een boek leest.

Voelt zich klein in de wereld, maar tegelijkertijd groot in zijn wereldje.

Is een streber en raakt nooit uitgeleerd.

Zoals ik al schreef: generalisaties. Herkent de lezer er wat in?