De beroemde schrijver Peter Dörfler

Vandaag in een hotel een vreemde vondst gedaan.
Kent U de schrijver Peter Dörfler? Nooit van gehoord? Echt niet?
Nou, ik ook niet.
Ik trof het boek “Nood in de Allgau” van Peter Dörfler aan en het was vooral de band die me aansprak. Toen ik het doorbladerde riep de receptioniste me toe dat ik het maar moest meenemen anders ging het de prullenbak in. (gruwel gruwel…ja er zijn hier echt hotels die boeken WEGSMIJTEN. In de PRULLENBAK!).
Ik weet echter niet of boek en ik samen een gezellige avond gaan doorbrengen.
De druk dateert namelijk uit 1939 en het is geschreven in Oudnederlands.
(En dat leest zoo gezelligsch).
Desondanks kreeg ik het niet over mijn hart om het in de prullenbak te zien belanden.
Het kaft ziet er nog zo puntgaaf uit en aan de binnenkant zit een stickertje met daarop de tekst :

J. Meijer
Dupuits
Groote Staat 27 (er staat echt Staat)
Tel. 580
Maastricht.

Alleen al voor het stickertje was hij de moeite van het meenemen waard.

Een beetje speurwerk op Internet naar de schrijver maakt kenbaar dat P. Dörfler (priester en dichter) tot 50 jaar geleden een veel gelezen schrijver was.

Hij zag het levenslicht op 29-04-1878 op een boerderij in Obergermaringen (deze plaats is al net zo bekend als de schrijver, of brengt U er al uw vakanties door?).
Zijn jeugd bracht hij lezend door.

Een klasgenoot vertelde dat een geliefde opmerking van hem was:

"Lieber nichts zu essen als nichts zu lesen!".

Een opmerking naar mijn hart!!!!
Hij studeerde ‘Vroegchristelijke Archeologie” (kan men dat hedendaags nog studeren?), werd priester, werkte met weeskinderen en was dichter/schrijver. Een soort van heiligman dus.
In 1945 won hij de dichterprijs van de stad München en hij was lid van de Academie der schone kunsten in Bayer.
Zijn boeken worden nu niet meer gedrukt en nauwelijks gelezen, zijn instellingen worden als ouderwets beschouwd en streekromans zijn zowiezo uit de gratie.
Dat zal mij overigens niet tegenhouden het te lezen als de schrijfstijl mooi blijkt te zijn.
De schrijver overleed op 10-11-1955.

Maar wat mij nu bezig hield is waarom iemand dit boek heeft uitgekozen om als vakantiekost mee te nemen?
Was het een bejaarde man die bij het inpakken dacht, goh ik heb nog een boek liggen van 66 jaar geleden, laat ik dát nou eindelijk eens lezen?
Of was iemands oma overleden en dacht die persoon: gohhhh de bestseller van Dörfler, die wilde ik nu al jaaaren lezen. En wow! Nog in Oudnederlands ook!
Ik vind het een waar mysterie.
Nu weet U het echter mensen.
Er zijn vakantiegangers die geen Dan Brown in hun koffer steken, maar een heuse Dörfler uit 1939 in oud-Nederlands. Is dat niet vooruitstrevend?!
Ik heb in ieder geval een leuk stickertje.