zondag, april 30, 2006

Levende onderbroeken


Ik werk inmiddels al 12 jaar als hostess op Kreta.

De job klinkt exotischer dan hij is, het is uitermate hard werken en voor je inkomen afhankelijk zijn van het toerisme blijft een onzekere zaak.
Nu is Kreta weer aan een comeback bezig, maar what’s now hot, next year may not.
Desondanks heb ik zeker plezier in mijn werk. Omdat:

· Ik werk op Kreta. Wanneer ik naar mijn hotels toerijd kijk ik uit op de witte bergen (zo heten ze) en de azuurblauwe zee.
· Ik heb een grote mate van vrijheid, maak zelf mijn schema en bepaal of ik wat langer in bed wil blijven liggen, in de middag vrij plan of ’s avonds langer doorwerk.
· Ik werk op Kreta (of had ik dat al vermeld?)
· Ik de hele dag met mensen in de weer ben. Gasten, hoteliers, collega’s. Een eenzaam bestaan is het zeker niet.
· Er zich altijd wel grappige of rare dingen voordoen.
Wanneer je zelf zoveel aan het woord bent (ik moet immers de net aangekomen gasten informeren over de omgeving, excursiemogelijkheden, dat ze het toiletpapier in een mandje moeten deponeren naast het toilet en niet IN het toilet, etc.) verspreek je je ook wel eens.

Zo heb ik in het verleden tegen gasten verteld:

Over een klooster waar de nonnen met de hand iconen schilderen. Ik versprak me echter en vertelde de groep dat men in dit klooster door de nonnen met de hand beschilderd werd (men wilde er direct naar toe).

Dat men tijdens de jeep safari absoluut niet moet vergeten om zonnebrandcrème mee te nemen want in de bergen kan men erg makkelijk verdwalen. (huh?)

En vorige week sprak ik enthousiast over de markt, waar men ‘werkelijk alles aantreft...van olijfolie tot kruiden, van levende onderbroeken tot kippen!’

Dit soort voorvallen kleuren mijn dagelijkse werkzaamheden. Laten we wel zijn, humor en zelfspot maken het leven leefbaar.

Verder ben ik momenteel erg blij met pocketboeken.
Nu ik het geweldige ‘Anatomy of Bibliomania’ aan het lezen ben, ben ik tot de conclusie gekomen dat ik EN bibliomaan ben EN bibliofiel.
Het verschil?
Bij de bibliomaan gaat het meer om het verzamelen an sich; Mooie uitgaven, eerste drukken, boeken die uiterlijk al een kunstwerk zijn.
Het grote onderscheid tussen bibliomanen en bibliofielen is dat de bibliomanen boeken (kunnen) aanschaffen zonder ooit het plan te hebben om ze te lezen. En bij dit kenmerk val ik in deze categorie af. Ik heb nog nooit (ok...niet vaak in ieder geval) een boek gekocht alleen om zijn jasje. Het gaat me bovenal om de inhoud.
Dat mijn koopgedrag mijn leesgedrag overschaduwt is weer een ander verhaal.

In mijn boekenkast staan dus ‘kunstwerkjes voor het oog’ en zachtkaft pocketboekjes voor de leesverslaafde in mij. De Athenaeum versie van Faust is prachtig, maar zou rugklachten veroorzaken wanneer ik hem de hele dag rond zou dragen. Al lijkt het me wel ludiek om tijdens een werkpauze een boek uit mijn tas te toveren, formaat weegschaal.
De pocketboekjes passen echter altijd in mijn handtas en laten zich op elk moment meenemen. Zo draag ik altijd wat goeds te lezen bij me.

Een laatste voordeel van mijn werk zijn de veelvoudige, niet ingecalculeerde pauzes. Iets wat veel hostess-collega’s vreselijk vinden (die zitten dan waarschijnlijk een half uur in het luchtledige te staren, wachtend op de volgende afspraak).
Het komt regelmatig voor dat je een informatie-bijeenkomst hebt georganiseerd en er niemand komt opdagen. En daar zit je dan, in de hotel-lounge in je hostess outfit, welkomstcocktails op tafel voor de gasten, maar geen ziel te bekennen.

Wat doe je dan?
Cocktailtjes zelf opdrinken en boekje erbij.
Het leven is zo slecht nog niet.

maandag, april 24, 2006

WRAAK

Zaterdagmiddag omstreeks 14.00 uur.
Telefoon.

Paps.

'Dag lieve schat! Ik wilde je eeeeeven vertellen dat ik nu op een reusachtige boekenmarkt rondloop in Wageningen. Wel 70 kraampjes! Tis geweldig!'

'...'

De arme man weet nog niet hoe vaak ik hem deze zomer ga bellen om te vermelden dat ik met een wijntje op het strand lig.

vrijdag, april 21, 2006

I'll be back

Het is hier even heel erg rustig. Stilte voor de storm, beloof ik.
Ik wacht nog steeds op mijn isdn-aansluiting (mij werd bij aanvraag verteld dat dit 5-8 dagen zou duren, ik had moeten weten dat dit in Griekenland voor 5-8 weken staat).

Eergisteren mijn belastingaangifte gedaan, eerlijkheidshalve tesamen met mijn genoten Nederlandse inkomsten. De jongen achter de balie begon moeilijk te doen omdat ik ook mijn buitenlandse inkomsten opgaf.
Hij zei: ach kom, laat dat toch weg, allemaal extra werk, ik zal er niks van zeggen...
Na veel zuchten en kreunen heeft hij het toch maar in behandeling genomen met de opmerking: je krijgt nu geen geld terug hoor, had je de Nederlandse inkomsten maar niet moeten opgeven.
Ze zijn hier niet helemaal wijs,
ik zeg het je.

De afgelopen weken waren vooral hectisch, met een aantal behoorlijke diepte- en hoogtepunten, en van lezen kwam niet zoveel.
'How to be good' van Nick Hornby kreeg ik nog net uitgelezen: licht, luchtig, lekker, net goed op dit moment.
Maar de zwaardere kost schreeuwt me uit mijn boekenkast toe: kies mij! kies mij! Daarnaast lees ik momenteel flarden. Flarden Rembrandt (sorry Natter, ik beloof ook U mijn onverdeelde aandacht te gaan geven), flarden Kahlil Gibran, flarden Couperus en zelfs flarden uit 'de literaire vertaling van de bijbel'. Dit heeft er nu toe geresulteerd dat er een grote stapel boeken naast mijn bed liggen, waarvan er niet 1 de verdiende aandacht krijgt.
Komt wel.
Even op adem komen.

Boek der boeken dat nu -nieuw!- naast mijn bed ligt is The Anatomy of Bibliomania van Holbrook Jackson (dank je boekengek!!!). Dit boek is waarlijk een pleister voor de ziel van een boekenliefhebber. De flarden die ik hieruit tot dusver heb gelezen weten me zeer te bekoren. Alles over het liefhebben van boeken, het waarom, het waarnaartoe, het hoe (strelen, voelen, ruiken, eten (????), het hoe eraan komen en vooral het hoe nooit meer kwijt te raken.
Alles, maar dan ook alles over bibliomanie.

Ik kom terug met meer, veel meer. Ik struin nu al op mijn tenen hotelbibliotheken af, vertel gasten om vooral op de terugreis geen overbagage te betalen voor hun boeken, die last wil ik hun wel ontnemen, loop 2dehandszaakjes binnen en kijk thuis naar mijn boekenkasten als waren het schilderijen.

Tot snel!

maandag, april 03, 2006

Kennis maakt dom


Wonder boven wonder zit ik weer in mijn huisje op Kreta. Vorig jaar werd ik er uitgemieterd omdat mijn huisbaas er zelf in wilde gaan wonen; Maar na een paar ruzies met zijn broer (de buurman) besloot hij toch maar weer bij zijn mama in te trekken.
De laatste twee weken stonden dus in het teken van alle spullen ik er vorig jaar met bloed, zweet en tranen uitgezeuld had, weer doos voor doos terug te verhuizen.

Als laatste kwamen mijn boeken aan de beurt. Mijn boekenkasten met inhoud stonden bij een Vlaamse vriendin opgeslagen, die een beetje beteuterd toekeek hoe alles weggehaald werd.
Voor de verhuisklus had ik een Kretenzische vriend ingeschakeld, voorzien van spierballen en - nog belangrijker - een pick-up truck.
Tijdens het inladen van de truck realiseerde ik me hoeveel boeken ik heb. Waanzinnig. Ongelofelijk dat ik, eenvoudige jongedame van 1,58m, zoveel boeken bij elkaar heb weten te verzamelen.

De dozen en tassen waren niet te tillen en de truck zat tot de nok afgeladen met boeken.

Mijn Kretenzische vriend mompelde op een gegeven moment:
'Debora, ik heb me nooit zorgen om je gemaakt, maar nu begin ik me toch wel een beetje zorgen te maken...zoveel boeken...' waarbij hij me fronsend aankeek.
'Heb je alles gelezen?'
'Nou nee, de helft.'
Toen zei hij een aantal dingen die in mijn oren als een minderwaardige scheldtirade klonken:
'Waarom gooi je de gelezen boeken dan niet weg?'
Weggooien? WEGGOOIEN?

Op weg naar mijn huis deelde hij me in de auto bloedserieus mede:
'Weet je dan niet dat teveel kennis dom maakt?'
'Wie zei dat?', vroeg ik
'...Nou...ik!'
Plato had gesproken.

Gelukkig staan mijn boekenkasten met inhoud weer in mijn kamer. Veel leuke meubels heb ik niet, maar zoals elke boekenaanbidder weet:
'Een huis zonder boeken, is als een lichaam zonder ziel' (Cicero)
en
'Een huis zonder boeken, is als een slaapkamer zonder bed, een woning zonder meubels, een kamer zonder sfeer, een leven zonder Zest' (Bibliofilos)

All you need are books! (ok, ok, en een klein beetje liefde...)