Gevaarlijke boeken

Ik ben weer erg slim geweest.

Middenin een verhuizing en al een tijdje bezig dingen weg te gooien.
Tevens had ik een doos met boekenpulp klaargezet om weg te brengen.
Die boekenpulp heb ik uiteindelijk omgeruild voor boeken op mijn boekenplank.
Kortom, weer een nieuwe doos boeken in huis gehaald.
Altijd verstandig als je niet weet waar je ze laten moet.

Afijn, mijn nieuwe aanwinsten zijn oa:
- 'Shardik' van Richard Adams (intrigeert me, iemand gelezen?)
- 'Onwaarschijnlijke verhalen' (verzameling verhalen van Poe, Lawrence, Wells, Dahl, etc.)
- 'De Trip' van Tom Wolfe
- 'Hartslag' van Jens Christian Grondahl
- 'Hoe ben je een goed mens' van Nick Hornby en
- 'De mooiste Mythen en Sagen uit de Middeleeuwen' bewerkt door Drs. Hans P. Keizer.
Deze laatste lijkt in retrospekt nogal een misser te zijn.
De Titel sprak mij aan en ook bij het snel even doorbladeren vielen de mooie tekeningen me in het oog.
Thuis gekomen heb ik pas de beschrijving op het kaft doorgelezen en las toen :
“De mooiste mythen en sagen uit de Middeleeuwen is een feest om te lezen. We zien ridders in glanzende wapenrusting, fier op hun paard gezeten, met een lans in hun hand en een kleurig lint aan hun helm…..Deze bundel verhalen biedt urenlang leesgenot en zal u nog lang bijblijven. U kijkt voorgoed met andere ogen naar een kasteel”.

GAD-VER-DAM-ME…….
Wat is dit??? De Mooiste Mythen en Sagen uit de Middeleeuwen voor geestelijk gestoorden? - Ik hoopte zoiets als Robert Graves “Griekse Mythen en Sagen” te hebben gevonden (prachtig prachtig prachtig) but no such luck.-
Een tekst als hierboven, dat is gewoon pure woordverkrachting.

Gisterenmiddag heb ik nog een uurtje met een (intelligente, geschoolde en waanzinnig leuke meid) vriendin op het strand gelegen en zij las een candlelight roman (why why why?) die opgebouwd is uit zinnen als deze.
Zinnen in de trend van:
“Haar lange, donkere, krullende haren wapperden voor haar gezicht. Haar fonkelende, blauwe ogen, als diepe poelen keken hem aan. Met fiere, grote passen kwam hij naar haar toe…..”

Het brengt mij voor een dilemma; Sommige boeken kunnen zeker een gevaar opleveren.
Toen Goethe’s “Leiden des jungen Werthers” uitkwam, ging er een golf van zelfmoorden door Duitsland heen. Allemaal jongemannen met een gebroken hart die zich met Werther vereenzelfdigden en zich gekleed in Werthers gele pandjas voor de kop schoten.

En wat te zeggen over de moordenaar van John Lennon?
Hij beweerde tot de moord van Lennon te zijn aangezet door het boek “Catcher in the Rye” van J.D. Salinger. Nadat hij Lennon elimineerde liet hij het boek op het lichaam achter.

Boeken kunnen beïnvloeden, misschien zelfs hypnotiseren. Als je door het uitlezen van een boek (Allen Carr’s “stoppen met roken”) geen behoefte meer hebt aan een sigaret (het werkt!) dan bestaan er wellicht ook boeken die je zodra je ze dichtgeslagen hebt je stimuleren om je relatie uit te maken. Of boeken die je het duwtje geven om ontslag te nemen van je werk en de wijde wereld in te trekken.
Of om je te laten ombouwen.
Of om in je uppie een derde-wereld oorlog te ontketenen.

Dergelijke boeken zijn in het bijzonder boeken die ik graag wil lezen.
Om je aan het wankelen te brengen, moet een boek wel razendsterk zijn geschreven.
Zo sterk dat je werkelijk in het beschreven karakter stapt en dat op het moment dat bij het personage in het boek het kwartje valt, ook bij jou het kwartje valt.
Mooie synchronie: lezer en personage zien samen het licht.
Ik wankel niet zo snel, ik proef van dit, ik proef van dat, maar wil altijd verder proeven.

En wat te denken van boeken die tot massamoord hebben aangezet?
Zoals Mein Kampf, de Malleus maleficarum (het handboek in de Middeleeuwen wat betreft heksenvervolgingen) en allerlei boeken waarop religies staven?

Om het nu toch wat dichter bij huis te houden, hoe zit het met het gevaar van slecht geschreven Candlelight-Kasteel-Pulp-Romannetjes?
Als ik veel tijd doorbreng met mijn Vlaamse collega’s valt het mij op dat ik ook plots ‘Wablief’ en ‘Allez’ ga zeggen. Zelfs mijn intonatie verandert. Als een paar uurtjes met iemand anders je taalgebruik en je stopwoorden kunnen veranderen.....

Lopen de liefhebbers van deze romannetjes dan niet een immens gevaar? Het gevaar van geestelijk infantiele beïnvloeding? Moeten wij, het volk, de publicatie van dergelijke propaganda niet tegengaan? Ik zie mij het toekomstige gesprek met deze vriendin al voor me:

“Nog een leuke vent tegen het lijf gelopen?”
“Ja; Ik zag hem gisteren morgen in de ochtendzon. Zijn huid glinsterde”
“O”
“Mijn hart ging vreselijk te keer. Zijn (lange, blonde) haar wapperde in de wind. Zijn aftershave rook naar rozen in Juli. Het was liefde op het eerste gezicht”.

Afijn, uiteindelijk ben ik er toch van overtuigd: beter 1 boek dan geen boek (dit is ook mijn filosofie in de liefde). Ja. Zelfs beter pulp lezen dan niet lezen.

Nu lees ik graag 'op niveau', maar kijk stiekem wel naar pulpprogramma's op TV.
Wie weet heeft de mens toch een dosis pulp nodig om het leven leefbaar te maken en krijgt de 1 het binnen middels de media (lezers van de Telegraaf, tijdschriftje Story bij de tandarts) en de ander via een romannetje?