Bibliofilie, zegen of vloek?

Het heeft ruim een week pijpenstelen geregend op Kreta.
Ikzelf vond het een genot, die regen -na maanden van hitte-, mijn gasten dachten daar natuurlijk anders over.
Frappant vind ik dat ik bij de eerste regenval altijd het gevoel krijg dat het eiland weer van de Kretenzers zelf is. De inwoners trekken bij de eerste drupjes hun winterjassen aan en ineens vallen de toeristen uit de toon met hun bermuda’s en sandalen, banjerend door de regenplassen, met hun gezichten op onweer.
Terwijl er op de gezichten van de inwoners een spoor van verlichting te bespeuren valt:
het einde is in zicht…..alsof de regen het einde van het toeristenseizoen aankondigt.
Nog even…

Op één deze regenachtige dagen heb ik een middag doorgebracht bij een bijzondere Kretenzische familie woonachtig in het dorpje Kalives.
Bij deze mensen staat altijd de deur voor me open. Zodra ik er binnenkom verzamelt het gehele gezin zich in de huiskamer om me heen, allemaal door elkaar schreeuwend en of ik honger heb of niet, ik MOET mee-eten.
Meestal krijg ik ook een fles olijfolie mee als ik vertrek, of gruwel, een geslachte kip uit de tuin.
Er wonen hier 8 mensen (opa en oma gaan hier écht niet naar bejaardentehuis!).
Deze mensen hebben niet veel, maar ze hebben ook niet veel nodig.
Ik moest vroeger nog wel eens grinniken om de oma in dit gezin. Dan moest ik bijv. stante pé naar Nederland bellen, want ze had op de radio gehoord dat er oorlog was uitgebroken.
Of ze waarschuwde me vooral voorzichtig te rijden op de snelweg: ‘want die zit vol met rukkers en eikels!’ (zegt een 92-jarige).

Deze mensen hebben het door, ‘Eenvoud is Bliss’.

Waar wij allang het spoor bijster zijn, kennen zij het geheim des levens.
Samenzijn.
Gezelligheid.
Hard werken op het land.
Familie.
Lekker –en gezond- eten en niet teveel poespas.
Van intelligente mensen in Holland vind ik het vaak onbegrijpelijk dat zij nooit een boek lezen, maar bij dit gezin hier staat niet eens een boekenkast en vreemd genoeg kan ik het van hun hebben.
De Bibliofiel denkt het geheim des levens in zijn boeken te vinden, maar is dan het niveau van de basis al ontstegen.

Ik citeer de schrijver Bernlef, in interview met vrouwenweekblad Libelle (tja heren, hoe zou U anders ooit dit citaat kunnen lezen dan via mijn log):
"Allemaal hopen we dat er een soort verklarend principe is dat overzicht en Zin geeft. Ik denk dat de meesten van ons het grootste deel van ons leven een poging doen om controle te krijgen, grip. Er zijn bijvoorbeeld veel mensen die iets verzamelen. Zij halen hun gevoel van macht en overzicht uit het compleet maken van iets: bv. alle boeken van een geliefd schrijver. Alsof de wereld zo begrepen kan worden. Terwijl we weten dat het zo niet werkt. Als we dood gaan, wordt al die rotzooi die wij bij elkaar hebben verzameld door onze kinderen verdeeld of naar de rommelmarkt gebracht. "

Soms is de ontwortelde boekenliefde geen zegen meer maar een vloek.
Zoals nu.
Ik zit middenin een verhuizing en ben tot de conclusie gekomen dat ik net zoveel boeken heb als spullen. Ik verwacht zeker 10 dozen vol met boeken te pakken.
Het geeft me nu al slapeloze nachten. Waar ga ik mijn boeken VEILIG opslaan? Over mijn andere spullen zit ik nauwelijks in zolang mijn boeken maar ongeschonden de winter doorkomen. Momenteel ben ik een toepasselijk boek aan het lezen van Ed Schilders, genaamd ‘Literaire curiosa en rariora, boekenvrienden en bibliomanen.’. Daarin kan de boekenvriend lezen hoe heb met hem af kan lopen als zijn hobby uit de hand loopt.
Mijnheer Schilders heeft talloze geweldige voorbeelden verzameld.
Voor de Boudewijn Büch-fans: Boudewijn Büch heeft na lezing van dit boek een brief gestuurd aan Ed Schilders dat hij het in een avond had uitgelezen en ervan genoten had!
Er staat een link bovenaan mijn pagina naar de Essays van Ed Schilders, veel mooie stukjes over boekenliefde.
Ed Schilders schrijft over allerlei vormen waar het ‘een beetje mis is gegaan’:

Bibliomanie: De Bibliomaan is niet meer geinteresseert in het werkelijk lezen van de boeken die hij bezit. Het gaat nu om een ziekenlijke neiging ze te bezitten, indien nodig heilige alle middelen het doel. Er zijn veel voorbeelden van Biliomanen bekend waarbij diefstal of moord niet meer geschuwd werd.
Biblioklast: Iemand die boeken vernielt door er bepaalde blz. Uit te scheuren, die hij in zijn verzameling wil voegen.
Bibliopath: Iemand die ziek word door de aanwezigheid van boeken.
Bibliophag: Iemand die letterlijk boeken verslind door ze op te eten (en vaak gelooft dan de kennis in zijn lichaam op te kunnen nemen).
Bibliophobe: Iemand die bang is voor boeken.
Biblioskop: Iemand die boeken doorbladerd zonder ze te lezen
Bibliotaph: Iemand die zijn bibliotheek voor de rest van de wereld verstopt (om zichzelf er vervolgens levend in te begraven).
Bibliolatrie: Een dusdanige verheffing van 1 bepaald boek dat er geen andere boeken meer geduld worden.
Bibliolythie: Behoefte om boeken te vernietigen, wat kan eindigen in heksejachten en openbare boekverbrandingen.
Biblioverser: Iemand die boeken voor een ander doeleinde gebruikt als lezen. Ja inderdaad: ook om sexuele handelingen mee uit te voeren (mijn fantasie laat me hier even in de steek, ik kan mij enkel een vorm van sm voorstellen waarbij men elkaar met de boeken ervan langsgeeft?).

Zelf zit ik denk ik tussen Bibliofilie en Bibliomanie (nog wel dichter tegen Filie). Ook ik heb boeken in mijn kast staan die mij door hun aanwezigheid blij maken, maar waarin ik in geen jaren een letter heb gelezen. En ik moet ook altijd meer hebben.
Mijnheer Schilders zijn boek is gevaarlijk voor boekliefhebbers. Na het lezen van het hoofdstukje ‚Een reisbibliotheek op zakformaat’, wil ik het boek ‚The Book on Books’ óók hebben (na zijn enthousiast betoog). Dit boek (dit lijkt wel een raamvertelling over een boek in een boek) van de hand van Mr. Jackson moet HET naslagwerk over boeken, bibliofilie en bibliomanie zijn.

HEBBEN!

En zo komt er geen eind aan....

Ik zeg het je. Dat gezin waarover ik schreef, in het kustdorpje Kalives. Zij hebben het door.