Een mens met de wetenschap dat hij/zij zich nooit hoeft te vervelen, zich nooit compleet verloren hoeft te voelen.
Het enige wat hij/zij bij zich hoeft te hebben is een boek. Wat een veilig gevoel…
Soms denk ik wel eens dat boekenverzamelaars een fort van boeken om zich heen bouwen, een veilige haven. Al die pracht die op ze wacht, nog onontdekt. Al die kennis om nog te vergaren. Als geduldige, oude vrienden die altijd daar zijn.
Wel bestaat het gevaar dat de mens verslingerd aan boeken zich af en toe gaat afzonderen. Wanneer je een avond met een ander doorbrengt loop je de kans dat de gesprekstof je totaal niet boeit.
Mocht je de avond met je boek doorbrengen, en de gesprekstof boeit niet (en die kans is minimaal aangezien je waarschijnlijk al vooronderzoek naar het boek hebt gedaan, of al vele uren met een vorig boek van de boeiende auteur hebben doorgebracht) dan sla je het dicht en leg je het weg. Ook bestaat het gevaar om een zekere arrogantie te ontwikkelen door het hebben van een boekenverslaving. De boekenverslaafde voelt zich mijlenver verheven boven andere hobbyisten die bijv. gepassioneerd theezakjes verzamelen. Want de boekenverslaafde is van mening dat zijn hobby Alles combineert: vergaren van Kennis, het meemaken van avonturen, het kunstzinnige van de taal, het meeslepende van de poezie, etc. etc. Daarom zijn boekenverslaafden voor theezakjesverzamelaars (e.a.) behoorlijk irritante mensen die nogal vol zijn van zichzelf (ze scheppen ook graag over hun literaire kennis op, terwijl menigeen theezakjesverzamelaar in een donker hoekje zich over zijn verzameling buigt) en hun hobby zijn.
Ik ben er zo een die altijd een boek bij zich heeft. In mijn handtas, tussen mobiele telefoon, lippenstift, rijbewijs en geld zit eveneens leesvoer.
Ook míjn handtas (net als van de meeste dames) is een soort van Tardis waar allerlei vage artikelen in verstopt kunnen worden, maar mensen kijken nog wel eens vreemd op wanneer ik er een roman uittrek.
Wanneer ik naar een bar ga om op een vriendin te wachten, ga ik gerust aan de bar een aantal pagina’s lezen.
Ook tijdens mijn dagelijkse hotelbezoeken vallen vaak gaten (bijvoorbeeld wanneer ik een informatiebijeenkomst heb en de gasten niet komen opdagen).
In dat geval ben ík gelukkig bewapend met een boek.
Zo lees ik ook meestal 2 boeken door elkaar, 1 dikke zware voor in bed of op het strand (als de band niet te mooi is) en 1 pocketversie die overal mee naartoe word gesleurd.
De Boudewijn Büch fans zullen er wel van gruwelen; Ik ben nu de pocketversie van “Eenzaam” aan het lezen en ik ga zelfs met Büch in Bad.
Soms lees ik een boek, zo mooi, dat ik het boek ook in een mooie omgeving wil lezen.
Alsof dat het boek onvergetelijker maakt.
In dat opzicht zit ik hier goed.
Vandaag was het mijn vrije dag en ben ik middels een bootexcursie naar het onbewoonde koraaleiland Gramvoussa gevaren.Heerlijk mijmerend over zee stukken in Zafon’s boek gelezen.
Ook lees ik graag in de haven van Chania, met uitzicht op de vuurtoren en de wandelkade.
Ik krijg dan het gevoel dat ik in een hoek van een schilderijtje zit met mijn boek en mijn espresso op tafel.
Wat me echter ook kan overkomen is dat een boek dat ik lees invloed heeft op de wereld Buiten het boek;
Toen ik ‘De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’ van Kundera las kreeg ik plots een onbedwingbare behoefte om naar opera te gaan luisteren. Deze behoefte was op dat moment moeilijk te bevredigen, ik had namelijk geen enkele cd met opera in mijn bezit, ik luisterde nooit naar opera-muziek.
Op mijn oude wereldradio heb ik toen net zo lang gezocht tot ik een krakend Russisch kanaal vond met Opera-muziek en met de radio naast mij heb ik het boek die nacht uitgelezen.
Na het lezen van ‘Demian’ (Herman Hesse) en dan in het bijzonder het hoofdstuk waarin de hoofdpersoon in een diepe trance een schilderij maakt waarin hij later zowaar Demian én zichzelf in herkent, ben ik dagen lang aan het schilderen geslagen.
Het doorwerken van een boek in het externe leven van de lezer is mijns inziens een boeiend fenomeen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten