maandag, december 12, 2005

Fahrenheit 451 - deel 1


Een boek dat iets te vertellen heeft, maatschappelijke thema’s bespreekt, spannende fictie is, een toekomstroman en een filosofisch werk. Klinkt goed, niet?
Als het nu naast dit alles ook nog eens een boek over een boek is dan moet het wel helemáál geweldig zijn!
Dit boek bestaat al sinds 1960:
‘Fahrenheit 451’ van Ray Bradbury.

Ray Bradbury schildert een nogal beklemmend toekomstbeeld in Fahrenheit 451.
De mensen zijn een colonne makke schapen geworden. Met alle macht wordt geprobeerd om mensen te entertainen (want, denkt de regering, wordt men vermaakt, dan is met gelukkig) maar dan wel op een manier die ze absoluut niet zelf aan het denken zet.
De denkende mens kan alleen maar ongelukkig worden.
Muren bestaan uit TV’s die de gehele dag vermaken zonder ook maar één zinnig woord te zeggen. En boeken, die zijn verboden. De huizen in deze toekomst zijn allemaal vuurvast gemaakt en brandweermannen hebben een andere functie gekregen. Zij blússen geen branden meer, zij steken ze áán! Montag is zo’n brandweerman. Tot hij op een dag aan het filosoferen wordt gezet door een buurmeisje en af en toe een boek jat voordat hij er de fik inzet.
Wanneer op een nacht een vrouw het verkiest om met haar boeken levend verbrand te worden, in plaats van ze achter te laten, raakt Montag in een crisis.
Wat is dat toch met die boeken?
Waarom is iemand bereid om zijn leven ervoor te geven?
Vanaf dat moment begint er voor Montag een dramatische nieuwe periode in zijn leven, waarin hij moet vluchten om in leven te blijven en langzaamaan achter de waarheid komt.

Ray Bradbury kwam aan de titel doordat hij aan een brandweerman vroeg: wat is de beste temperatuur om boeken bij te verbranden? Deze antwoordde: ‘Fahrenheit 451’ (=ong. 233 C). Bradbury was zo enthousiast over deze titel, dat hij niet eens controleerde of het feit op zich wel klopte (dat deed het wel overigens).

Wie dacht dat bookburning iets van het verleden is, vergeet het maar!
Boekverbrandingen zijn nu gelukkig niet meer in staat om complete werken te doen verdwijnen en hebben meer een ritueel karakter.
Maar er zijn nog steeds mongolen die zich met dergelijke praktijken bezig houden en –nog erger- er trots op zijn om zich te associëren met fanatieke groeperingen die het voor elkaar kregen om complete meesterwerken van de aarde weg te vagen. In tijden dat boeken vermeerdering enkel door overschrijven ging, geen moeilijke taak.
Deze idioten bijvoorbeeld!

5 opmerkingen:

Hugo zei

Misschien moet je nèt iets verder kijken op de site voordat je denkt dat er echt Amerikanen zijn die de oeroude praktijk van het boekverbranden in ere willen herstellen...

Bibliofilos zei

Bedankt Hugo, link is gewijzigd. Deze link geeft toch wel dezelfde boodschap. Er werden bijv. boekverbrandingsdagen georganiseerd om Harry Potters te verbranden.
Gelukkig is het maar een select gezelschap die zich met dergelijke onzinnige praktijken bezighoud.

Unknown zei

... maar er bestaat nog steeds een vorm van "virtuele" boekverbranding. Denk maar aan de religieuze fanatici die het kinderboekenweekgeschenk van dit jaar in de ban deden!

(waarschijnlijk dezelfde idioten die er voor zorgden dat de bijbel de NS Publieksprijs won...)

Anoniem zei

De beschreven realiteit lijkt in de verte op die van
Globalia - Jean-Pierre Ruffin
Bespreking op mijn site.
Ben dus wel benieuwd naar deze voorloper/inspirator van zijn roman geworden...

Anoniem zei

En Hugo en Biblio: ja, Harry Potter boeken verbranden is de grootste waanzin die je kunt bedenken. Daar zijn er zoveel van, misschien wel meer dan bepaalde religieuze boeken - dat is onbegonnen werk!!!!