Van de man die graag dronk

Net als Rick kon ook ik het niet laten om de boekenuitverkoop van Kniphorst vorige week te bezoeken. Ik kwam thuis met o.a. ‘Van de man die graag dronk en andere Middelnederlandse komische verhalen’ uit de serie ‘Nederlandse Klassieken,' vertaald door Karel Eykman.
Dit boek (overigens prachtig uitgegeven) herbergt een aantal komische verhalen, met een doorgaans schunnige inhoud. Op de linkerpagina de tekst in het middelnederlands, op de rechterpagina de vertaling in hedendaags Nederlands.
De verhalen lopen niet over van intelligentie, zijn vrij plat en koddig geschreven. Desondanks moet ik af en toe stiekem grinniken en blijft er na lezing zelfs nog wat van hangen.

‘Si sprac: ‘ghi moget mi getrouwen
Dat ghi noit met minen live
Hadt te doene alse man met wive
En was mi jeghen therte sere,
Al doghedict dore der werlt ere
Ende ics u niet wernen en dorste.’
‘Het sceren, vrouwe, het hebben borste
Goede vrouwen des harenthare,
Al mactijt selve dus onmare.’
‘Soudic u minnen dore dat quat
Dat tuschen uwe bene staet?
Nenic, dat moete God weten.
Ic woudent die honde hadden geten.'

Zij zei: 'Geloof er maar dit van:
Ik heb nog nooit van mijn leven
Mijn lichaam aan jou gegeven,
of ik heb het met tegenzin gedaan.
Het schijnt zo te horen, dus liet ik je begaan.
Ik durfde geen nee te verkopen aan jou.'
'Wat een onzin is dat toch, vrouw!
Een echte vrouw heeft altijd en overal zin
En jij ziet er iets smerigs in?'
Houd ik van je om dat apparaat
dat daar tussen je benen staat?
Ik wilde, God kan het weten,
dat de honden het op hadden gegeten.'
Note: dore...ere: vanwege mijn wereldse eer, borste: behoefte

Mijn vertrek richting Kreta komt langzamerhand weer in zicht.
De touroperator heeft wilde plannen met mij, ik vraag mij inmiddels af of ze bovennatuurlijke krachten in mij bespeurd hebben die mij ontgaan zijn.
Probleem is dat ik van nature niet buitengewoon optimistisch ben aangelegd. En sinds ik weet hoe mijn programma voor komende zomer in elkaar zit, word ik in de ochtend doodop wakker, omdat ik de gehele nacht als het ware al aan het werk ben geweest.
Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest.

Gelukkig was mijn Griekse agent er om mij te steunen. Ik had hem een hysterisch mailtje gestuurd, zo van 'Dit gaaaaaaat toch niet? Ik ben toch geen supervrouw?'

Waarop ik als antwoord ontving:
'You go.
You start.
You try.
You see if ok is ok.
If ok is not ok, they must hire help.'

He verdorie, zeg.
Zo simpel is het dus...