Faust

Af en toe word ik zo diep geraakt door een boek, dat ik ervan overtuigd ben dat zich hier iets bovennatuurlijks afspeelt. Ik kan het niet eens meer uitleggen, ik kom niet tot de kern, woorden schieten tekort.

Een boek dat geheel aan deze beschrijving voldoet vond mij een maand geleden in de bibliotheek.
Goethe’s Faust.

Ik heb in jaren niet een boek in handen gehad dat mij dusdanig wist te betoveren. Sinds het moment dat ik de eerste bladzijde opensloeg ben ik in de ban.
Elke passage raakt me in mijn hart en op iedere bladzijde tref ik mijn waarheden aan.
Mijn filosofieën, mijn gevoelens, mijn ziel.
En dit alles in één boek gegoten.
Het bestaat dus toch, het boek dat alle boeken overstijgt.

Zo verliefd op dit levenswerk van Goethe wilde ik het ook bezitten.
Na een eerste blik op internet schrok ik:
50 euro!
Een noodoproep op marktplaats wilde niet baten. Van deze prachtige uitgave uit de Gouden reeks van Athenaeum Polak & van Gennep doet natuurlijk geen mens afstand.
Alleen al vanwege de talloze illustraties van Delacroix en Beckmann is het boek een kunstwerk.

Mijn gemartelde beurs liet echter geen grote uitgaven toe, dus stond ik enkele dagen later met de goedkopere uitgave van Adema-Scheltema bij de kassa van de boekhandel. Ik had hem opengeslagen en las enkele losse passages.

Niets.

Ik bladerde verder naar Faust deel 2 om een andere mooie passage op me in te laten werken.

Weer niets.

De magische ervaring bleef uit.

Enigzins beteuterd heb ik het boek teruggezet in de kast en vervolgens hoorde ik mezelf tegen de boekenverkoper zeggen:
‘Doet U mij Faust van de Gouden reeks van Polak maar.’
‘Die van vijftig euro?’
‘Ja, die’

Verbaasd, maar vooral gelukkig zat ik een uur later met Faust op de bank. Verliefd op Goethe, echter ook verliefd op de vertaler Ard Posthuma.

Die man is geen vertaler,

hij is een tovenaar.