Voor de kunstliefhebber!

Aankomend weekend exposeert mijn vader Hans de Vries. Als trotse dochter plaats ik voor de kunstliefhebbers en Griekofielen hier zijn uitnodiging:

Graag wil ik U uitnodigen voor een bijzondere expositie van schilderijen met het thema “O Hans stin Chora ton thavmaton”. ('Hans in wonderland')
Schilderijen met als thema het hedendaagse of het antieke Griekenland zijn er in alle soorten en maten. Wat maakt deze schilderijen dan zo bijzonder?
Ik ben oorspronkelijk een wetenschappelijk illustrator, maar sinds mijn huwelijk met een Griekse, 33 jaar geleden, ben ik gefascineerd geraakt door Griekenland – haar cultuur en natuur, oudheid, gewoonten en voedsel, enz.
Mijn schilder-stijl heet “fictief realisme”, dat wil zeggen dat ik verschillende objecten naast elkaar schilder die niet bij elkaar horen en die alleen maar met elkaar verbonden zijn door mijn fascinatie van tin Chora ton thavmaton, door mijn wonderland : Griekenland.
Komt en overtuigt uzelf! De toegang is gratis en zonder verplichting.
Datum : zaterdag en zondag 4 en 5 maart 2006
Tijd: van 11.00 tot 17.00 uur Plaats : Galerie Van den Wollenberg
Hogekampseweg 10
6871 JP Renkum

Bent U deze dag niet in de gelegenheid, maar wilt U mijn werk wel eens zien, neemt U dan kontakt met mij op :
illustrator116@yahoo.co.uk

Gebruik van deze foto's op uw blog is enkel toegestaan onder vermelding van de illustrator, Hans de Vries. Use of these pictures is only permitted when accompanied by the name of the painter, Hans de Vries.

Faust

Af en toe word ik zo diep geraakt door een boek, dat ik ervan overtuigd ben dat zich hier iets bovennatuurlijks afspeelt. Ik kan het niet eens meer uitleggen, ik kom niet tot de kern, woorden schieten tekort.

Een boek dat geheel aan deze beschrijving voldoet vond mij een maand geleden in de bibliotheek.
Goethe’s Faust.

Ik heb in jaren niet een boek in handen gehad dat mij dusdanig wist te betoveren. Sinds het moment dat ik de eerste bladzijde opensloeg ben ik in de ban.
Elke passage raakt me in mijn hart en op iedere bladzijde tref ik mijn waarheden aan.
Mijn filosofieën, mijn gevoelens, mijn ziel.
En dit alles in één boek gegoten.
Het bestaat dus toch, het boek dat alle boeken overstijgt.

Zo verliefd op dit levenswerk van Goethe wilde ik het ook bezitten.
Na een eerste blik op internet schrok ik:
50 euro!
Een noodoproep op marktplaats wilde niet baten. Van deze prachtige uitgave uit de Gouden reeks van Athenaeum Polak & van Gennep doet natuurlijk geen mens afstand.
Alleen al vanwege de talloze illustraties van Delacroix en Beckmann is het boek een kunstwerk.

Mijn gemartelde beurs liet echter geen grote uitgaven toe, dus stond ik enkele dagen later met de goedkopere uitgave van Adema-Scheltema bij de kassa van de boekhandel. Ik had hem opengeslagen en las enkele losse passages.

Niets.

Ik bladerde verder naar Faust deel 2 om een andere mooie passage op me in te laten werken.

Weer niets.

De magische ervaring bleef uit.

Enigzins beteuterd heb ik het boek teruggezet in de kast en vervolgens hoorde ik mezelf tegen de boekenverkoper zeggen:
‘Doet U mij Faust van de Gouden reeks van Polak maar.’
‘Die van vijftig euro?’
‘Ja, die’

Verbaasd, maar vooral gelukkig zat ik een uur later met Faust op de bank. Verliefd op Goethe, echter ook verliefd op de vertaler Ard Posthuma.

Die man is geen vertaler,

hij is een tovenaar.

Moord Schrijvers

Gast column Moord schrijvers op literatuur.web-log.nl

Van de man die graag dronk

Net als Rick kon ook ik het niet laten om de boekenuitverkoop van Kniphorst vorige week te bezoeken. Ik kwam thuis met o.a. ‘Van de man die graag dronk en andere Middelnederlandse komische verhalen’ uit de serie ‘Nederlandse Klassieken,' vertaald door Karel Eykman.
Dit boek (overigens prachtig uitgegeven) herbergt een aantal komische verhalen, met een doorgaans schunnige inhoud. Op de linkerpagina de tekst in het middelnederlands, op de rechterpagina de vertaling in hedendaags Nederlands.
De verhalen lopen niet over van intelligentie, zijn vrij plat en koddig geschreven. Desondanks moet ik af en toe stiekem grinniken en blijft er na lezing zelfs nog wat van hangen.

‘Si sprac: ‘ghi moget mi getrouwen
Dat ghi noit met minen live
Hadt te doene alse man met wive
En was mi jeghen therte sere,
Al doghedict dore der werlt ere
Ende ics u niet wernen en dorste.’
‘Het sceren, vrouwe, het hebben borste
Goede vrouwen des harenthare,
Al mactijt selve dus onmare.’
‘Soudic u minnen dore dat quat
Dat tuschen uwe bene staet?
Nenic, dat moete God weten.
Ic woudent die honde hadden geten.'

Zij zei: 'Geloof er maar dit van:
Ik heb nog nooit van mijn leven
Mijn lichaam aan jou gegeven,
of ik heb het met tegenzin gedaan.
Het schijnt zo te horen, dus liet ik je begaan.
Ik durfde geen nee te verkopen aan jou.'
'Wat een onzin is dat toch, vrouw!
Een echte vrouw heeft altijd en overal zin
En jij ziet er iets smerigs in?'
Houd ik van je om dat apparaat
dat daar tussen je benen staat?
Ik wilde, God kan het weten,
dat de honden het op hadden gegeten.'
Note: dore...ere: vanwege mijn wereldse eer, borste: behoefte

Mijn vertrek richting Kreta komt langzamerhand weer in zicht.
De touroperator heeft wilde plannen met mij, ik vraag mij inmiddels af of ze bovennatuurlijke krachten in mij bespeurd hebben die mij ontgaan zijn.
Probleem is dat ik van nature niet buitengewoon optimistisch ben aangelegd. En sinds ik weet hoe mijn programma voor komende zomer in elkaar zit, word ik in de ochtend doodop wakker, omdat ik de gehele nacht als het ware al aan het werk ben geweest.
Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest.

Gelukkig was mijn Griekse agent er om mij te steunen. Ik had hem een hysterisch mailtje gestuurd, zo van 'Dit gaaaaaaat toch niet? Ik ben toch geen supervrouw?'

Waarop ik als antwoord ontving:
'You go.
You start.
You try.
You see if ok is ok.
If ok is not ok, they must hire help.'

He verdorie, zeg.
Zo simpel is het dus...

Papegaaientongen

Zaterdag was er een grote rommelmarkt in Gelredome. Helaas werd ik met koorts en keelpijn wakker.
De gedachte dat ik een bijzonder boek aan mij voorbij zou laten gaan vond ik onverdraaglijk, dus na een pijnstiller - of twee - ben ik, in plaats van zielig thuis te blijven, toch maar over de rommelmarkt gaan zwalken.
Ik had het in principe kunnen laten. Er lag veel moois, maar ver boven mijn budget. Het komt niet vaak voor dat ik een rommelmarkt bezoek en maar met twee boeken thuiskom.
Een verhalenbundel van de schrijver Washington Irving (Legend of sleepy hollow e.a.), die uitstekend bij mijn voorliefde voor gotische literatuur en donkere romantiek past. En een negende verbeterde druk van het 'Kookboek v/d Amsterdamsche huishoudschool samengesteld door C.J. Wannee, voorheen leerares aan die inrichting.' Nu zouden ze het een school noemen, maar wellicht was men toen meer to the point.
In deze uitgave uit 1910 staat op de 1ste blz. een zogenaamd voorbericht:

'Op aandringen van vele leerlingen en oud-leerlingen der Amsterdamsche Huishoudschool is ondergeteekende - leerares aan genoemde inrichting - er toe overgegaan een receptenboek uit te geven, in de eerste plaats bedoeld als handleiding bij het onderwijs in koken...
Dit kookboek wil ook tegemoet komen aan de moeilijkheden, waarmede zoo menige huisvrouw te kampen heeft bij de samenstelling van het dagelijksch menu, dat in vele gezinnen maar al te vaak aan chronische eentonigheid lijdt - en tevens raadgever zijn, hoe, naar den trant der oud-Hollandsche degelijkheid, goede grondstoffen tot een goed geheel te verwerken:

'Wat heeft er menig vrou, door onverstandig koocken. Een goede beet vermorst, en alle lust gebroken!' zegt vader Cats.

De ondervinding is mijne leermeesteres geweest: alle hier volgende recepten zijn beproefd en goed bevonden, terwijl ik bij de samenstelling niet alleen meer voldaan te hebben aan de eischen van smakelijkheid en goede voeding, maar ook aan den eisch der zuinigheid .
Vele nieuwe recepten zijn ingelascht. Den gewonen burgerpot die in sommige kookboeken op den achtergrond gedrongen was, is eene flinke plaats ingeruimd, terwijl de fijnen keuken, die in andere boeken weer stiefmoederlijk bedeeld was, eveneens met zorg behandeld is. De beschrijving der recepten is beknopt en duidelijk, doch onnoodig is natuurlijk te vermelden dat de theorie door de praktijk moet worden aangevuld, dat het doormaken van een kookcursus beter dan de bestudeering van vele kookboeken:
'Leert, hoe een geestig koek Tot goeden smaecke brengt een rauwen artisock,' om nog eens met Cats te spreken.
Het boek eene plaats toewenschend in vele keukens. Amsterdam, 1910 C.J. WANNÉE'

Dit kookboek vond ik persoonlijk weer extra interessant door de losse, vooroorlogse, krantenknipsels met recepten. Natuurlijk oernederlandse recepten.
Ik heb er 2,50 euro voor betaald en een blik op internet geeft weer dat hij normalitair wel wat meer waard is (20-50 euro). Zoniet deze uitgave. Deze is namelijk veelvuldig gebruikt. Op de bladzijden met soepgerechten tref ik kleine vlekjes soep aan. Vooroorlogse soep, hoe charmant! Op blz. 298 tref ik een recept voor Oliebollen aan, frituurolie heeft zeker 3 woorden weggebrand.
Het eigenaardigste kenmerk van dit boek is echter de geur. De meeste oude boeken in mijn kast hebben zo'n typische oude boekengeur. Een zeer interessante geur, een mix van stof, oudheid en kennis. Zou kennis een eigen geur hebben, dan benadert oudeboekengeur het.
Maar dit kookboek, ik zweer het U, ruikt naar Cake!

De recepten geven inderdaad te kennen dat het ook voldoet aan den eisch der zuinigheid voor de breede schare van kooklustige vrouwen.

Daarom sluit ik af met een typisch oudnederlands gerecht (blz. 116), waar U nagenoeg elk ingrediënt kunt vervangen door een ander:

Papegaaientongen.
resten van kalfsvleesch, wild of visch
frituurvet, Delfrite of Delftsche slaolie.
voor 't deeg: 1 ei, 30 g. boter
70 g bloem
1/2 dl melk
1/2 eetlepel gehakte peterselie
zout en nootmuskaat

Roer de boter tot room, voeg er het ei, het gezeefde meel, de melk en de kruiden langzamerhand bij. Snijd resten van kalfsvleesch, wild of visch in langwerpige, puntvormige figuren, dompel deze in het deeg en bak ze in Delfrite of slaolie, waarvan blauwe damp afslaat, lichtbruin. Laat ze op grauw papier uitdruipen en geef ze als tusschengerecht.

Van twee kwaden het minste kiezen

In de wereld om ons heen spoelt weer een golf van discriminatie, provocatie, oproer, misverstanden en gebrek aan beheersing.
Zoals vaak ben ik weer gelijk Zwitserland.

Ik kan me, wat betreft de spotprenten, verplaatsen in allerlei standpunten die lijnrecht tegenover elkaar staan. Ik kan echter geen kant kiezen. Waar sta ik nu eigenlijk voor?
Vrijheid van meningsuiting, onbeschrijfelijk belangrijk, uiteraard!

Mijn gedachten gaan uit naar de taferelen rond de schrijver Pamuk, die men in Turkije de mond wilde snoeren. Deze schrijver, regelmatig genoemd als kandidaat voor de Nobelprijs voor de literatuur, heeft vorig jaar in een Zwitserse krant gezegd dat in Turkije tussen 1915 en 1918 een miljoen Armeniërs zijn gedood.
Uiteindelijk besloot Turkije om Pamuk niet te vervolgen omdat ‘de wet die het spreken over deze kwestie verbiedt nog niet in werking was gesteld op het moment dat Pamuk deze uitspraak gemaakt had.’
Tja, dan raak ik toch wel een beetje bevreesd.
Niet over gebeurde zaken spreken, betekent dat ze in de vergetelheid geraken en dat, uiteindelijk, het totale gegeven met een gum wordt uitgewist. Verdwenen. Nooit gebeurt.

Maar openlijke discriminatie onder de noemer ‘humor?’ Is het niet onnodig? We hebben de mensen al in twee kampen onderverdeeld: buitenlanders en niet-buitenlanders. Moslims en niet-moslims. Moderate of radicale moslims (inmiddels bezien veel Nederlanders ze als één). Intolerantie en onbegrip vieren hoogtij aan beide zijden, is het nu niet op zijn minst onverstandig om dit nog wat extra aan te wakkeren?

Het vermogen van de mens om zich boven andere volkeren te plaatsen weet mij nog altijd te verbazen. Zijn wij niet, met al onze technologieën, educatie, democratie (en wie kiezen we....Balkenende!) beschaafder dan de rest?
En vanwege onze Nederlandse nuchterheid voelen we ons, zelfs indien gelovig, verheven boven ‘de beknepen religieuze volkeren.’

“The crimes of the Nazis were so enormous that if the entire human race were to vanish as a penalty it could be argued that it would be justified.” (Woody Allen) Was de Duitse bevolking van toen niet een ‘beschaafd’ ras die zich verheven voelde boven alle anderen?
Beschaving blijkt vaak een illusie, gebaseerd op weinig anders dan geld. Stortte de economie in elkaar en leden wij honger, dan vraag ik mij af hoe beschaafd wij zouden blijven.

Als een reactie op de spotprenten schreef een Britse krant:‘Deze spotprenten en de reactie daarop zijn een bedreiging van de vrijheid van meningsuiting.’

En toch, ik kan geen kamp kiezen. Ik blijf voorzichtig.

Gelukkig gebeuren er ondertussen toch ook nog bijzondere dingen in de wereld. Een aantal biologen hebben in Nieuw-Guinea een klein paradijsje gevonden, waar wilde (onontdekte) dieren tam waren. Omdat ze nog nooit mensen hadden gezien. Wat een wonder dat er nog dergelijke plekken bestaan! Het deed me denken aan de favoriete jeugdboeken van mijn vader: De ‘Jungle Pimpernel’ serie van ‘Anthony van Kampen.’ Een avonturenroman over een klein paradijs (ok, een beetje vervuild door kannibalen, maar dat geeft niet) in Nieuw Guinea. Ik heb deze boeken zelf nog nooit gelezen, ondanks de enthousiaste verhalen van mijn vader.

Het derde boek uit deze serie sluit Anthony van Kampen overigens af (hoe toepasselijk) met een vers uit de Koran (hoofdstuk 7, vers 178):
' Wij hebben voor de hel een groot aantal geniussen en mensen geschapen, die harten hebben, waarmee zij niets verstaan. Die ogen hebben, waarmee zij niets zien. Die oren hebben, waarmee zij niets horen, Dezen zijn gelijk de redeloze dieren. Zij dwalen zelfs meer dan de redeloze dieren.'

Heeft U deze serie wel gelezen?
En welk boek voerde U ooit naar een ver paradijs, zonder ook maar één stap te hoeven verzetten?

Boekenbeurs te Arnhem

Zoals ik al vermeld had was er dit weekend een boekenbeurs. Om 10 uur opende de Eusebius kerk zijn deuren en stroomden er honderden mensen naarbinnen. Een daarvan was ik. Wat u op deze foto ziet was de aanwinst van zaterdag.














Inmiddels beginnen er ook verzamelingen binnen de boekenverzameling te ontstaan, nl.:

• Literatuur
• Antieke boeken
• Boeken over boeken(verzamelen)
• Boeken over lezen
• Boeken over literatuur (invloed van, stimuleren tot, etc.)
• Boeken over schrijvers
• Boeken over de wat lugubere keerzijden van het leven (kerkhoven, bizarre feiten, etc.)
• Persoonlijke documenten (handgeschreven manuscripten, oude plak- en dagboeken)

De mooiste aanwinsten van zaterdag waren een prachtige geïllustreerde versie van 'Moby Dick' (5 euro) en twee bijzondere vooroorlogse plakboeken (4 euro tesamen). Daarin bevonden zich stokoude krantenknipsels, foto's en ansichtkaarten. Een paar ansichtkaren heb ik voorzichtig losgepeuterd, gekopieerd en teruggeplakt. Geschreven stond bijvoorbeeld:

'Beste Jo en fam. v. Staa. Wederkeerig het beste toegewenscht in 1909. '

Dit doet me wat, zo'n persoonlijk document dat bijna honderd jaar na dato bij mij in handen ligt. 'Beste wensen voor 1909.' Slik.

Op zondag kon ik het toch niet laten om nog een keer een kijkje te nemen op de beurs, al was ik ervan overtuigd dat alles van waarde al weg zou zijn. Maar stel dat...

Het was de juiste beslissing. Bij het kraampje Bon-bon lag helemaal achterop de tafel een stokoud boek. Ik kon er niet bij en durfde het ook niet zomaar weg te graaien, het boek zag er te antiek uit. Gevraagd dus of ik het in mocht zien. Het bleek een Bijbel te zijn (statenvertaling Dordrecht) uit 1769. Het oorspronkelijke bijbelslot was er helaas uitgezaagd. Helemaal verliefd was ik direkt op de persoonlijke schrijfsels van de familie Schipper (tot wie de bijbel behoorde), beginnend in 1775 en eindigend in 1880. Vijf bladzijden vol!!! De bijbel heb ik voor het waanzinnige bedrag van 5 euro gekocht. Vervolgens heb ik het op internet gezet en binnen een paar uur was er al 45 euro voor geboden. Helaas ben ik er nu al teveel aan verknocht om de bijbel voor een dergelijk bedrag af te staan, maar toch leuk om te concluderen dat ik wel een oogje heb voor 'zaken doen met boeken.'

Waar ging het mis?

U leest graag en veel.
Houdt van boeken. Leent boeken bij de bibliotheek. Discussieert over literatuur.
Dan bent U een veellezer.
Er bestaan echter lezers die hierin doorslaan en vervolgens boekenhamsteraars worden.
Of, om een nog erger woord te gebruiken: verzamelaars.

Indien U dit nog kan voorkomen, let op de waarschuwende verschijnselen:

• U heeft een boek geleend, U heeft het gelezen en U vond het mooi. Maar nu is er een onbedwingbaar verlangen ontstaan om het boek te bezitten. Het moet in uw boekenkast prijken. Niet zozeer ter herlezing, U heeft het al twee keer gelezen, maar U moet het gewoon hebben.
• Zo langzamerhand ontstaat er een lijstje van ‘gelezen boeken die van mij, van mij, van mij moeten zijn.’
• Met dat lijstje in uw hoofd struint U van boekwinkel tot boekwinkel. Wanneer U gaat winkelen met een vriend of vriendin en langs een antiquariaat loopt kijkt U ze smekend aan en zegt: ‘eeeeeventjes kijken,’ waarop ze U een wanhopige blik terugwerpen, omdat ze inmiddels heel goed weten dat U helemaal niet eeeeventjes gaat rondkijken.
• Na maanden zoeken (en ondertussen met tassen vol boeken thuisgekomen die nog niet op het ‘lijstje-in-het-hoofd’ stonden, maar daar wel prima op voor zouden kunnen komen. U dacht alleen vooruit, was uw lijstje voor) vindt U het boek.
  Eureka!
  U bekijkt het. Hmmm kaft ziet er niet geweldig uit. Stofomslag is weg. 6de druk. Lettertype staat U niet aan...
  En waanzinnig genoeg verlaat U de winkel zonder het boek, vanwege zijn uiterlijk! Het ging toch om de verrijkende inhoud? Niet?

Verdere tekenen van de wording tot boekenverzamelaar:

• U gaat naar de markt om fruit te halen. U komt terug met een boek.
• Even de stad in voor een fotorolletje. U komt terug met een boek.
• Er wordt aangebeld. Het is de postbode met een pakketje. Erin zit een boek.
• Bij de antiquariaten in de stad kennen ze U inmiddels. Bij naam. En zij worden net zo blij met uw binnenkomst als U van de boeken.
• U betrapt uzelf wel eens tot vreemd buitensporig gedrag met boeken. Kaften strelen, in boeken ruiken en verliefde gevoelens wanneer U een blik in een prachtig boek werpt zijn meer regel dan uitzondering.
• Wanneer men U vraagt wat U van het weekend gedaan heeft, bestaat er een redelijke kans dat het woord ‘boek’ in uw verhaal zal voorkomen.
• U stuurt kennissen wel eens een foto. Van uw boekenkast!

Hoe voorkomt U deze prijzige ontwikkeling tot boekenhamsteraar?
Wel, de enige remedie is om het preventief tegen te gaan.
Wanneer U merkt dat U gelukzalig het bovenstaande stappenplan doorloopt, is het al te laat.
Er werd gewerkt aan een therapeutische behandeling, deze is echter niet effectief gebleken.
Indien het voor U te laat is wens ik U sterkte.
En veel hartstochtelijke, intieme, verheven boekmomenten.

Zolang U maar afblijft van de boeken die IK wil hebben!