Maar vanochtend voelde ik toch weer een beetje een oud vlammetje om een stukje te schrijven over mijn leven, net als toen.
Alleen voelde toen het leven sprankelender en spannender voor outsiders (en insider). Zeg nou zelf, een gepassioneerde jongedame die schrijft over haar leven op Kreta leest toch fijner dan een mid-veertiger die weduwe is en ondergedoken zit in Amsterdam.
Ik ben geen kluizenaar geworden, maar mijn leven is de laatste tien jaar niet geheel over rozen gegaan. Het teruglezen van mijn oude blogjes geeft me hetzelfde gevoel van verbazing als wanneer ik oude videobeelden of foto's doorblader. Was ík dat? Was ik ooit zó blij?
Niet dat ik nu gedeprimeerd door het leven ga, verre van. Maar. Toch.
Er was een supernova liefde. Hij stierf en met zijn dood bliezen stukjes van mezelf kapot. Ze waaiden alle kanten op en nu, bijna exact tien jaar later, zoek ik nog steeds kleine deeltjes.
Die eerste weken tien jaar geleden, hoeveel ik ervoor over zou hebben gehad om in slaap te vallen en tien jaar later wakker te worden, het vooral niet te hoeven voelen;
Maar er was ook die middag een paar weken na zijn uitvaart dat ik buiten liep en de regen in mijn gezicht voelde druppen. Ik stopte en liet het over mijn gezicht stromen en het was alsof het zonder huid mijn lichaam in liep. Ik voelde iets ontwaken, het leven sijpelde naar binnen;
Dit voelde anders dan rauwe rouw.
En dáárom moest ik iedere dag opstaan en niet tien jaar gaan slapen.
Ik zou véél te veel regen missen.
Nu, flash forward, ben ik nog altijd zoekende naar hoe te leven, hoe weer lief te durven hebben, hoe dingen toe te laten zonder ze weg te schoppen (want, oh, de pijn) en dingen los te laten die niet goed voor me zijn (want, oh de pijn).
Ik kijk om me heen en zie zoveel prachtige dingen; Maar ook nog steeds puin.
Het wordt tijd om puin te gaan ruimen, zo goed en kwaad als het kan.
Het wordt tijd om de regen op mijn gezicht te voelen. Onlangs regende het weer even in mijn leven en toen bedacht ik me opnieuw:
Rain can be truly awesome!!!
6 opmerkingen:
En nog steeds een beetje bibliofiel of is dat meer boekenliefhebber geworden?
Hey, hoi! Zonder meer, bibliofiel ben je of ben je niet!
Ik blog nog en ik lees je nog hoor, welkom terug!
Tussen 't puin vind je ongetwijfeld een paar mooie schatten terug.
Succes en welkom terug.
https://www.youtube.com/watch?v=6s1tuvmdWMs
Hoi Bibliofilos, ik herinner me jouw blog en teksten vooral voor je enthousiasme, je oprechtheid, je open blik - niet zozeer de setting was daarbij prikkelend of belangrijk, wel hoe je gretig in je passie opging. Of het nu schrijven, boeken, muziek of iets anders is: ik hoop dat je jezelf terugwint op je pijn, dat je weer iets vindt waarin je helemaal jezelf kan zijn en waaraan je je kan opladen. Veel sterkte van een boekenliefhebber die ook zijn blog alweer een tijdje geleden is gestopt.
Een reactie posten