Het zet nogal wat spreekwoordelijke voeten in de aarde om te slagen in het zoeken met de metaaldetector.
Gisterenmiddag in de omgeving van Oudenkerk aan de Amstel gezocht, maar alleen oud schroot omhoog gehaald en vreemd genoeg wat leidingen en een onbekend loden voorwerp.
Maar...ik geef niet op. Ga ervan uit dat ik de nieuwe detector nog moet leren kennen...
Ook vandaag wilde ik de regen en wind trotseren en naar Oudenkerk fietsen. Het had echter niet zo mogen zijn. Net weg ging de ketting van de fiets. Teruggelopen en ketting er weer opgelegd.
Ik weer op de fiets terug naar de weilanden en rivier de Amstel. Ben ik er, zet mijn metaaldetector in elkaar, zet ik een paar stappen richting de sloot...klotst het water in mijn nieuwe regenlaarzen. Zo lek als een vergiet!
Dat deed m wel...naar huis gefietst, sokken uitgewrongen, laarzen weggepleurd, en op de bank gekropen.
Ik houd het voor gezien vandaag...
5 opmerkingen:
Het gaat nog een heel boekwerk worden. Jij en dat metaalding. Een slapstick-comedy.
bah, zo goed geschreven allemaal, en interessant ook nog. Om je klein en nietig van te voelen. Hier terechtgekomen door bij google 'le scaphandre et le papillon ' in te tikken. Van gewoon even door je blog te bladeren minstens 5 verschillende belangwekkende interessepunten gezien. Beu. Alsof ik al niet tijd tekort kom.
Bedankt hoor.
U bent te vriendelijk.
Dank.
Hoi! Leuk je MD verhaal te lezen. Alle begin is moeilijk dat heb ik ook ondervonden.(als een van de weinige vrouwelijke piepsters).
Niet opgeven hoor!
Groetjes,
Anja (amezing op pieppiep.nl)
waarom niet:)
Een reactie posten