Op mijn log over Murakami liet Erik een opmerking voor me achter.
“Ik dacht dat jij geen bestsellers las?”
Met het schaamrood op mijn kiezen beken ik…
Pardon. Wacht eens. Moet ik mij nu schamen?
Bestaat er een ongeschreven regel dat literatuurliefhebbers geen bestsellers lezen?
Is soms de definitie van literatuur bedrijven dat men niet meeloopt met de massa en boeken leest die verder door niemand gelezen worden?
“Ik dacht dat jij geen bestsellers las?”
Met het schaamrood op mijn kiezen beken ik…
Pardon. Wacht eens. Moet ik mij nu schamen?
Bestaat er een ongeschreven regel dat literatuurliefhebbers geen bestsellers lezen?
Is soms de definitie van literatuur bedrijven dat men niet meeloopt met de massa en boeken leest die verder door niemand gelezen worden?
Wanneer een bestseller de tand des tijds overleeft wordt het een klassieker.
En dán is het plots wel verantwoord om het te lezen.
Ik maak onderscheid. Meestal lees ik ‘hype’-boeken inderdaad jaren later. De slechte bestsellers overleven dit niet.
‘Schaduw van de wind’ van Carlos Ruiz Zafón weigerde ik te lezen. Omdat iedereen het las, en ik niet een volgend schaap wilde zijn.
Op een dag trof ik het aan in een hotelbibliotheek en nam ik het boek mee. Moet ik mijzelf nu verdedigen wanneer ik zeg dat ik ervan genoten heb? Een heerlijk boek, vol stoffige bibliotheken en duistere geheimen.
Ik lees nauwelijks Nederlandstalige bestsellers (ons landje is zo klein en de wereld eromheen zo groot) en helemaal niet wanneer ze al naamsbekendheid hadden voordat ze zogenaamd schrijver werden. Men heeft dan immers een hype gebouwd gebaseerd op een basis die niets met schrijftalent te maken heeft.
En dán is het plots wel verantwoord om het te lezen.
Ik maak onderscheid. Meestal lees ik ‘hype’-boeken inderdaad jaren later. De slechte bestsellers overleven dit niet.
‘Schaduw van de wind’ van Carlos Ruiz Zafón weigerde ik te lezen. Omdat iedereen het las, en ik niet een volgend schaap wilde zijn.
Op een dag trof ik het aan in een hotelbibliotheek en nam ik het boek mee. Moet ik mijzelf nu verdedigen wanneer ik zeg dat ik ervan genoten heb? Een heerlijk boek, vol stoffige bibliotheken en duistere geheimen.
Ik lees nauwelijks Nederlandstalige bestsellers (ons landje is zo klein en de wereld eromheen zo groot) en helemaal niet wanneer ze al naamsbekendheid hadden voordat ze zogenaamd schrijver werden. Men heeft dan immers een hype gebouwd gebaseerd op een basis die niets met schrijftalent te maken heeft.
En toch geloof ik dat nu en dan een boek bestseller wordt, enkel en alleen omdat het geweldig is.
En iedereen het lezen wil.
Wat denkt U?
En iedereen het lezen wil.
Wat denkt U?
5 opmerkingen:
Ik ben zelfs bezig om 'mijn bestseller' te schrijven. So who cares?
Ik begrijp wel wat je bedoelt hoor sommige boeken daar heb ik ook een aversie tegen omdat iedereen het leest, zoals De Davinci Code. Die heb ik dan ook nog niet gelezen, maar dat komt ook omdat het genre me niet aanspreekt. Om nu zomaar een boek niet te lezen omdat het gehypt is dat gaat mij te ver.
Precies mijn idee. Wanneer marketing er voor zorgt dat een boek een bestseller wordt, dan hoef ik niet zo nodig. Wanneer het gewoon een erg goed boek is, dan doe ik een paar jaar later wel een poging.
In het algemeen ben ik ook afkerig van bestsellers. Vergelijk het met muziek. Ik luister liever ook niet naar de Toppers, Bauer of Jan Smit. Ze zijn echter wel heel populair, maar daarom hoef ik er toch niet naar te luisteren?
Het is een merkwaardig soort verzet tegen massa-gedrag maar met de Long Tail voor iedereen vrij beschikbaar zijn hits lang niet meer zo relevant.
Nu is het verzet tegen commercie geworden.
Lees wat je wilt lezen, luister wat je wilt luisteren. Als je het maar niet klakkeloos doet. Als je je wilt onderscheiden in consumptiegedrag is dat makkelijker dan ooit tevoren.
Toch?
Wanneer is een boek een bestseller? Als het in de bestseller top 60 heeft gestaan? Als er 2000 van zijn verkocht? Wie bepaald dat het een bestseller is?
Een reactie posten