Spijt.
Kan-mezelf-wel-voor-mijn-kop-slaan-spijt.
Dat ik als puber niet het besef had dat verder studeren later poorten zou openen.
Later was de toekomst en die bestond niet en was dus per definitie onbelangrijk.
Mijn oog was toen al gericht op Kreta en een toeristische opleiding leek me de snelste manier om er te komen.
Regelmatig wens ik dat ik een andere droom verwezenlijkt had. Een studie Nederlands, letterkunde of literatuurgeschiedenis.
Nu werk ik dan bij een uitgeverij, op de allerlaagste maatschappelijke trede binnen het bedrijf.
Ik ben er telefoniste/receptioniste.
Met enige jaloezie kijk ik naar de collega’s die in een hogere kaste zitten. Er bestaat nog maar één tree lager…als ik me buiten op de stoep aan het raamkozijn zou vastgrijpen om door het raam naar binnen te gluren.
Schrijvers zijn verbaasd wanneer ik ze herken. Dat verwachten ze van alle anderen binnen de uitgeverij, maar niet van de receptioniste.
Wanneer ik ze vertel dat ik hun boek gelezen heb zie ik consternatie.
De telefoniste leest?
Gelukkig zijn er uitzonderingen. Er bestaan leuke schrijvers. Beroemdheden die aardig en normaal zijn gebleven en graag even babbelen.
En daar doen we het voor!
14 opmerkingen:
Bibliofilos, je schrijft: "Kan-mezelf-wel-voor-mijn-kop-slaan-spijt.
Dat ik als puber niet het besef had " van de toekomst.
In de eerste plaats hoort "puber" nou eenmaal bij 'niet het besef hebben van de toekomst'. De toekomst ligt voor een puber nou eenmaal (hopenlijk !!!!!!) heel ver weg. In de tweede plaats had je je oog al laten vallen op Kreta en de toeristische opleiding en dacht je toen dat dat de beste keuze was.En het was voor dat moment ook de beste keuze (omdat je er helemaal achter stond !!!!) dus je moet niet in spijt achterom kijken. Achterom kijken verhindert ook een heldere blik op de toekomst. Je weet wel, die boer die door steeds achterom te kijken geen rechte voren kan trekken waardoor er van zijn zaaiwerk en dus van zijn oogst ook weinig terecht komt. ALS Kreta een afgesloten hoofdstuk is, dan heeft het je een bijzondere ervaring (en levenswijsheid?) gegeven die een stukje van je persoonlijkheid is geworden. Ik ken meer mensen die ergens, vroeg of laat (maar nooit te laat) een verandering in hun leven hebben aangebracht, en op vijftig, zestig jarige leeftijd een studie zijn gaan volgen. Als je toen je beslissing met volle overtuiging hebt genomen, kun je daar nu met een goed gevoel over denken. En met een goed geweten verder gaan. Maar nooit in spijt terug blikken.
"Regrets I've had a few. But then again : too few to mention"; 't is mijn favoriete Sinatra-lyric & hij beurt me iedere keer weer op als ik weer eens een "had ik maar..."-moment heb.
Gelukkig is er - althans in mijn ogen - absoluut niks mis met van keuze naar keuze te wandelen in het leven. Dat is net het mooie : als keuze A tevreden kan afronden, kan je je weer vol goeie moed op een volgende keuze storten.
No worries & blik vooruit!
Lieve Biblio,
Je bent NOOIT te oud om iets te leren. Gun jezelf eerst de rust, kijk dan om je heen en besef dat je intelligent genoeg bent om dat te doen waar je hart naar uit gaat.
Of dat nou een studie is, boek schrijven of zoals zovelen je voor zijn gegaan......huisje, boompje, beestje.KIES DAT WAT GOED IS VOOR JOU!!
:-)) Groetjes Paula.
"De telefoniste leest?"
IJzersterkte tekst...:-)
Volgens mij kan jij daar al een boek over schrijven. De titel heb je al!
Namen, willen we, namen.
Ik sluit me bij Erwin aan.
En dat is ook een troost.
Namen en dan vooral leuke bijdrages vol conversatie met de namen.
lit
ja: dan geef je ze gewoon andere namen! en fotoos maken stiekem met je mobi! en dan natuurlijk publiceren onder een geheime naam! (je stuurt mij een meeltje en dan besteed ik er aandacht aan op mijn blog zodat de mensen je nieuwe pseudo kunnen vinden!)
U zult begrijpen dat ik enkel in vriendelijke bewoordingen zal blijven spreken. Ik heb ook geen behoefte om gal te spuien. Ik neig hoofdzakelijk naar het mooie en het schone in de letteren, en de mindere zaken, daar maak ik weinig woorden over vuil. Een boek dat me niet bevalt, zal ik over het algemeen niet bespreken, laat staan uitlezen. Mijn tijd is me te kostbaar. Zo ook til ik liever mijn positieve ervaringen eruit, dan de kleine kanttekeningen te noteren.
lit
dus uit deze woorden mag ik opmaken dat De Grachtengordel van Geerten Meijsing je niet is bevallen? :(((
Bibliofilos, je schrijft dat schrijvers zo verbaasd zijn dat jij, als receptioniste, hun boek hebt gelezen. Verbaasd dat de receptioniste hun boek heeft gelezen? Of gewoon verbaasd dat IEMAND hun boek heeft gelezen?
En WIE zijn die verbaasde schrijvers dan wel (we willen nog steeds namen!!!)? ;O))
Geef ze gewoon een visite-kaartje met het adres van je weblog.Dan kunnen ze in die kringen alvast aan je wennen. Zullen ze je de volgende keer vast herinneren/herkennen en voorzichtiger zijn.
Gaat het zo Boekenliefhebber:
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/115536
Worden manuscripten zo behandeld? En de selectie procedure heeft dat er ook iets van weg. Zou kunnen niet waar.
Willem Jansen
Een reactie posten