U stuurt uw geesteskind naar een uitgeverij.
Wat gebeurt ermee vanaf het moment dat U het loslaat?
1) Bij de uitgeverij waar ik nu werk komt in de eerste instantie alle post eerst bij de receptie binnen en wordt ook door de receptioniste geopend.
2) Wanneer de receptioniste er de tijd voor heeft voert zij de adresgegevens, tezamen met de titel van uw manuscript in de computer in. Voordeel van dit verwerkingssysteem is dat het tijdens het invoeren direct aangeeft of U hetzelfde manuscript al twintig maal eerder heeft ingezonden.
3) Vervolgens stuurt de receptioniste een standaardbrief (of een e-mail) naar de schrijver. In deze brief staat dat het manuscript in goede orde ontvangen is en dat de beoordeling enkele maanden in beslag zal nemen. Ook staat erbij vermeld dat U uw manuscript terug gezonden krijgt indien U voldoende frankering heeft bijgevoegd en dat bellen of corresponderen over de gang van zaken geen zin heeft.
4) Uw manuscript verhuist nu naar de volgende stapel: De nog te beoordelen manuscripten...
5) Af en toe neemt een redacteur enkele manuscripten van deze stapel mee naar zijn kantoor. Hij/zij leest uw begeleidende brief, uw synopsis en de eerste bladzijde van uw werk. Mocht uw werk smaken naar meer, zal hij/zij random nog wat passages lezen. Vindt hij/zij het werkelijk interessant dan zal hij/zij het doorgeven aan een collega redacteur om de mening te toetsen.
6) Grootste kans is helaas dat uw manuscript op de laatste stapel beland, terug bij de receptie. De afgewezen-manuscripten-stapel.
7) De receptioniste neemt uw manuscript nogmaals ter hand, en voert in de computer de datum in dat uw boekwerk afgewezen werd.
8) Vervolgens print zij een standaard afwijzingsbrief uit. (Wij danken U voor uw manuscript maar zullen niet overgaan tot publicatie. Over de beoordeling kan niet gecorrespondeerd of getelefoneerd worden...blabla...)
9) De manuscripten die zonder frankering bij de uitgeverij zijn binnengekomen worden na afwijzing nog een maand of twee bewaard.
In deel 3: Enkele tips (deze vertegenwoordigen enkel mijn persoonlijke mening) om uw kansen te vergroten!
11 opmerkingen:
Hallo ex-collega,
Ten eerste gelukkig nieuwjaar, dat het een succesvol jaar voor je mag worden, en waar je 100% achter je grote beslissingen mag staan!
En blijf druk met je blog, hier vanuit Aruba kijk ik dagelijks of je weer wat hebt geschreven. Ik ben bijna door mijn voorraad boeken heen,helaas!
Tot snel!
Leuk dat je helemaal fans in Aruba hebt Biblio!
(*gaat nu slecht een manuscript uitprinten en opsturen om een afwijzingsbrief met handtekening van idool Biblio te ontvangen om in te lijsten en boven de blogcomputer te hangen...*)
Bibliofilos,
Jij kan toch alvast een voorselectie doen, zo belezen als je bent.
(http://www.volkskrantblog.nl/bericht/98835)
Willem Jansen
Wat ik me nou afvraag: je krijgt voornamelijk romans en verhalen binnen? geen aforismen ofzo?
En: wat is de juiste spelling? wit, groen? zelfs als bijv. Joost Nijssen zelf de nieuwe spelling verkettert?
Willem Jansen, oef nee hoor, die verantwoordelijkheid ligt gelukkig niet op mijn schouders. Er liggen hier veel manuscripten, netjes in een kast hoor. De trappen liggen niet bezaaid met manuscripten.
en mijn vraag??? (lit)
Lit, er komt vanalles binnen, gedichtenbundels, essays, dagboeken, verhalen en romans. Maar opvallend veel zijn toch wel de autobiografische werken.
Wat betreft de spelling, groen of wit maakt volgens mij niet zoveel uit.
Tja, en op zo'n manier werden er in het verleden ooit manuscipten van W.F. Hermans geweigerd en er zijn nog wel recentere voorbeelden van uitgevers die auteurs lieten schieten die later tot de groten gingen behoren, simpel en alleen omdat hun eerste manuscript in de stapel verdronk of een redacteur een te oppervlakkige blik wierp. Probleem is alleen: hoe los je het op met al die stapels waardeloos papier die ook de uitgeverijen binnenstromen? Ik weet daar als ex-redacteur van een literair tijdschrift alles van.
Wanneer je van nature een schrijver bent, wil dat nog niet zeggen dat je ook succesvol zal zijn. Talloze talentvolle schrijvers komen niet of nauwelijks onder de aandacht. Zij zijn vaak al van kind af aan bezig met taal en hebben een uitgebreide ervaring opgedaan met het schrijven van verhalen. Als ze een beetje geluk hebben, komen ze terecht bij een kleine uitgeverij. Helaas voor velen lukt zelfs dat niet. Daarom is het een uitkomst dat er zogeheten POD-uitgeverijen bestaan. Zo kunnen bepaalde schrijvers toch een boek uitbrengen zonder voortdurend ontmoedigd te worden door ongeïnteresseerde uitgevers.
De interesse van een aantal grote uitgevers hangt tegenwoordig veel meer samen met hoeveel belangstelling er voor de auteur in de media is. Met andere woorden: hoe verkoopbaar is de schrijver? Daarbij speelt vaak het uiterlijk een rol; steeds meer schrijfsters (vooral) staan levensgroot op de kaft afgebeeld. Maar ook is het mooi meegenomen wanneer een schrijver in de ogen van de calvinistische Nederlander controversieel is, zich vaak op feesten laat zien en niet cameraschuw blijkt. Zelfs de Playboy komt er tegenwoordig aan te pas... Commercie en een zo hoog mogelijke omzet worden uitermate belangrijk gevonden, niet zozeer hoeveel schrijftalent iemand heeft.
Opvallend is dat juist biografische verhalen de boventoon voeren in het Nederlandse taalgebied. Wat dat betreft heeft Querido dus ongelijk. Kijk maar eens naar Hans Münstermann, de winnaar van de AKO Literatuurprijs 2006, die zelf vertelde dat het grootste deel van zijn boek gebaseerd is op ervaringen uit zijn jeugd. En Jan Siebelink, de winnaar van vorig jaar, schreef een roman over zijn godsdienstwaanzinnige vader. Of neem nu Kluun, die de NS Publieksprijs 2006 won: ook deze schrijver vertelt het aangrijpende verhaal van zijn leven met een zieke vrouw.
Fictie daarentegen is het ondergeschoven kindje in de Nederlandse literatuur. Waar in Engelstalige landen een enorme vertel- en verhalentraditie bestaat, is Nederland tamelijk fantasieloos. Het is zelfs zo erg, dat in ons taalgebied nogal denigrerend wordt gedaan over fictie. 'Verzonnen verhalen' zouden makkelijker te schrijven zijn, of nogal simplistisch overkomen. Neem maar van mij aan dat er niets moeilijker is dan een verhaal van A tot Z te verzinnen en te construeren, waarbij de geloofwaardigheid van een spannend of aangrijpend plot niet vergeten mag worden. Voor het schrijven van een 'fictief' verhaal is een combinatie van intellect, verbeelding en inlevingsvermogen in nieuwe of onbekende situaties nodig. Ook is het een vak apart om alle niet-bestaande personen geloofwaardig te maken. Wanneer je als schrijver de hoofdpersonen kent, is dat heel wat makkelijker.
In Nederland blijken hele subculturen van schrijvers en dichters te bestaan die kiezen voor het fictieve verhaal/ gedicht en juist dáárdoor niet terechtkunnen bij één van de grote uitgevers. Zij brengen hun eigen boeken en dichtbundels uit, zonder concessies aan de voorgeschreven commerciële norm te doen. Schrijven staat voorop. Bezig zijn met taal, woorden, zinnen. Het opbouwen van een mooi, doordacht, boeiend, spannend verhaal. In plaats van hier respectvol mee om te gaan, worden veel van deze bezielde auteurs volkomen genegeerd door de grote uitgevers. Geen wonder dat ze uiteindelijk naar een POD-uitgever stappen. Sommigen van hen willen trouwens niet anders meer, omdat de verkoop prima gaat en zij zo hun eigen publiek toch wel weten te bereiken.
Een nadeel is wel, dat de auteur zeer allround moet zijn: bij een POD uitgever is geen redacteur die het manuscript doorneemt en bespreekt. De schrijver dient zelf zorg te dragen voor de opmaak, redactie, cover, foutloze inhoud, vormgeving, plaatsen van foto's etc. Dit kan enorm enerverend zijn, maar bewijst eens te meer dat iemand behoorlijk gemotiveerd moet zijn om dit te kunnen.
Tenslotte is het ook nog eens een feit dat vele, nu bekende Nederlandse schrijvers en dichters ooit begonnen zijn met een uitgave in eigen beheer. Denk maar eens aan Mulisch en Marsman. Zij waren overtuigd van de kwaliteit van hun werk en hebben niet zitten wachten tot anderen dat ook eindelijk eens inzagen!
Hallo Snoezenbol,
Waar kan ik deel drie van 'Manuscripten' vinden?
Alvast bedankt.
U schrijft: 'adresgegevens, tesamen met de titel'. Wellicht bedoeld u 'tezamen'?
Een reactie posten