Wanneer ik in Nederland ben in de maanden met de R in hun naam, duizelt het me vaak door de vele mogelijkheden. Hoe moet je in godsnaam juist kiezen wanneer het aanbod zo groot is?
Ik ben altijd op zoek naar dat ene boek dat me dusdanig naar de keel grijpt en me gebrandmerkt achterlaat.
Zo af en toe tref ik een dergelijk boek en elk ander boek wordt in datzelfde licht gelezen. Die boeken zijn zeldzaam. En wat ik al kan lezen is te beperkt, daarom moeten er keuzes gemaakt worden. Niets zo frustrerend als nutteloos lezen, mijn tijd verknoeien aan een boek dat mij niets doet.
De afgelopen week is er een behoorlijk aantal boeken in mijn thuisbibliotheek bijgekomen. Dat verblijd me enerzijds maar verstikt me ook een klein beetje (overigens niet op een wijze dat het me niet tegelijkertijd verheugende kriebels geeft).
Hoe moet ik dit in hemelsnaam in de kleine twee maanden dat ik hier nog ben doorlezen? Mijn baas heeft er maling aan dat ik eigenlijk geen tijd meer over heb om te werken. En mijn vrienden zouden het niet begrijpen wanneer ik mijn avonden liever met mijn boeken zou spenderen. Kortom: ik zal me neer moeten leggen bij het feit dat ik nu ook hier knopen moet doorhakken.
- ‘De stads gods’ van E.L. Doctorow
- ‘Het verborgen museum’ van Edward Carey
- ‘De correcties’ van Jonathan Franzen
- ‘Laatste zomernacht’ van Maarten ’t Hart
- ‘Zuiderkruis’ van Pauline Slot
- ‘Lof der Simpelheid’ van Gerrit Komrij
- ‘Sneeuw’ van Bernlef
- ‘Love’ van Susanna Tamaro
- ‘Uitgeverij Guggenheimer’ van Herman Brusselmans
- ‘Speelkoorts’ van Theo Kars
(dit boekje is al half uit, wat kan die man lekker schrijven zeg, glijdt als verrukkelijke wijn naar binnen). De naam van de auteur kwam me bekend voor, maar ik kon het niet direct plaatsen. Na wat onderzoek op Internet kwam ik tot de verrassende herontdekking dat de –door mij al eerder geroemde- memoires van Casanova door Theo Kars vertaald zijn. Ze beslaan een halve boekenplank in mijn kast, tesamen met een aantal biografieën over Casanova. Hulde mijnheer Kars! Nu ik wat meer over Theo Kars op Internet gevonden heb, begrijp ik zijn adoratie voor Casanova. Theo Kars heeft enige jaren in de gevangenis doorgebracht vanwege verduisteringspraktijken. Het geld dat hij hiermee verkreeg gebruikte hij ter publicatie van een literair magazine. Later heeft hij over deze periode nog enkele boeken geschreven. Ook zijn liefdesleven werd door velen besproken en vergruisd, Theo Kars heeft een aantal jaren een liefdesrelatie gehad met twee zussen. Het werd ooit gezegd over Casanova en ik vind dat het ook op Theo Kars mag worden toegespitst: ‘Wie zo schrijft mag zo leven’.
‘gevonden in de tweedehandswinkel in Chania’
- ‘Uitgesproken, opgeschreven’ – Essays over achttiende-eeuwse vrouwen, een bosgezicht, verlichte geesten, vorstenlot, satire, de pers en Vestdijks avondrood van Hella Haasse
- ‘The United States in Literature – America Reads – the Classic edition’ (1000 pagina’s tellend boek over Amerikaanse literatuur, een verzameling korte autobiografieën van alle kopstukken der American Literature met vervolgens een kort verhaal of een lang citaat van deze auteur). Prachtig boek, kostte me 4, 50 euro en weegt zeker een kilo of vier. Vraag me af waarom iemand dat vanuit Amerika naar Kreta meesleept om het vervolgens in een tweedehandswinkel te dumpen.
‘gevonden in mijn postbak’
- ‘Het cijfer zeven’ – Verhalen van Chaim Potok
- ‘De rechtvaardiging’ (The Chosen) van Chaim Potok
Van mijn lieve paps en mams via de post gekregen, door hun gekocht tijdens een bezoekje aan de Slegte te Arnhem.
- ‘O mikros Pringipas’ van Antoine de Saint-Exupery ofwel 'de kleine prins' in het grieks. Vroeger al gelezen, heerlijk onschuldig boekje, nu maar eens in de griekse taal herlezen.
6 opmerkingen:
Ik ken er ook weinig van deze 8, maar ben wel een fan van Brusselmans. Vooral deze was behoorlijk controversieel. Niet zijn beste boek (begreep ik), maar wel een leuke.
Brusselmans moet je echter liggen, velen vinden er weinig aan of zeggen dat hij te repetitief is.
Een paar van mijn recensies van andere boeken van hem:
link 1
link 2
link 3
link 4
Guggenheimer moest volgens mij een trilogie worden, ik heb alleen de tweede nog maar gelezen. Dus van deze ken ik alleen de recensies en de ophef.
De Correcties moet je echt lezen. een prachtige roman over de Amerikaanse samenleving. Erg de moeite waard.
Van Brusselmans zou ik zeker deze niet lezen, dan zou ik eerder "De man die werk vond" lezen - dit boek zal later ongetwijfeld beschouwd worden als het beste wat hij ooit geschreven heeft (en zal hebben).
Ik heb dubieuze gevoelens t.o.v. Brusselmans. Ik heb wel eens wat van hem gelezen en enerzijds maakt hij geniale humoristische gedachtensprongen, anderzijds vind ik hem te platvloers en oppervlakkig. Zijn columns lees ik graag, maar misschien is een gehele roman van hem wel iets te veel van het goede voor me.
Father Ted heeft gelijk. De man die werk vond is een klassieker, zeker een van zijn beste boeken. Maar als je alleen Guggenheimer hebt liggen, dan zou ik het een pagina of 100 proberen. Met zijn schrijfstijl is dat binnen 2 uur achter de rug gok ik. Hou je er niet van, dan kun je het altijd nog wegleggen (of opsturen naar mij;-) )
brusselmans... is dat niet die man waar ze brussels lof naar vernoemd hebben???
Een reactie posten