Ik mocht een dagje op stap met de heren van een soort geheim metaaldetector broederschap, die geen nieuwe leden meeneemt omdat ze als de dood zijn dat de lokatie van hun akkers uitlekt. Ik heb geheimhouding moeten zweren.
Voor degenen die niet weten hoe het voelt om met een metaaldetector op zo'n stek te lopen kort een inwijding:
De detector geeft aan dat er iets onder de schotel ligt. Je graaft de grasklomp eruit en breekt deze in stukken. Eén voor één haal je een klomp langs de schotel, tot je het geminimaliseerd hebt tot een handvol grond met daarin de vondst. Vervolgens even schoonmaken en voilà! Weer een middeleeuwse munt!
Bij werkelijk iedere bliep kwam er een goddelijk cadeautje naar boven! En ik stond dan ook als een klein kind te juichen!
Wel is het een feit dat deze hobby niet erg damesachtig is. Bij thuiskomst had ik dikke kleikorsten onder mijn nagels en modder in mijn oren. Always a lady!
2 opmerkingen:
jah biebje
de stichtingakkerts zijn zeer geheim,daar nemen we niet iedereen mee naartoe!!!
groeten eric
volgens mij is bilbiofilos beetje ondergegraven geraakt?
Een reactie posten