vrijdag, juli 06, 2007

Einde oefening

Ik wist het al geruime tijd. Ik wil geen telefoniste meer zijn. Zelfs niet bij een uitgeverij.
Met steeds meer tegenzin sleepte ik de papierbakken naar buiten, schreef ik de manuscripten uit en herhaalde ik driehonderd keer per dag: ‘Uitgeverij PBO, goedendag met Debora, wat kan ik voor U doen?’
Toen ik er kwam werken dacht ik mijn droombaan gevonden te hebben. Ik verwachtte zinderende gesprekken te voeren met beroemde schrijvers. Eindeloze discussies over literatuur met collega's. En mijn baas zou zien dat ik meer in mijn mars had, mij binnen mum van tijd promoveren naar een andere afdeling en niets zou mijn carrière binnen de boekenwereld meer in de weg staan.

De praktijk bleek anders. De schrijvers liepen de deur niet plat. De meeste gesprekken met beroemde schrijvers bleven beperkt tot: ‘Ja meneer Bril, ik verbind U door’ en mijn collega’s hadden het veels te druk om gezellig met de receptioniste over literatuur te babbelen.
En die promotie bleef ook uit.

Een verstandig mens zoekt eerst een andere baan voordat zij haar huidige baan opzegt.
Dat was ook mijn voornemen.
Het liep anders.

Het was mijn eerste werkdag na een heerlijke vakantie. Iedereen gaat dan met een zwaar gemoed weer aan het werk. Ik lag echter al nachten te draaien in bed en nam mijn mobiele telefoon op met de firmanaam van de uitgeverij.
Er gebeurden een aantal onbeduidende dingen die maandagochtend. Ik probeerde een Tl-lamp te verwisselen die onder mijn handen in duizend stukjes uiteen knapte waardoor ik onder de splinters zat.
Ik las in een memo dat er na de verhuizing geen receptie meer zal zijn, maar dat de receptioniste bij de directiesecretaresse op de kamer geplaatst zal worden.
Ik nam de telefoon op en kreeg het wrange gevoel in de film Groundhog day terecht te zijn gekomen.

Met de glassplinters van de Tl-buis nog in mijn handen bracht ik de post naar de directeur en hoorde ik mijzelf zeggen:
‘Ik heb nog een mededeling. Ik verhuis niet mee naar het nieuwe pand half augustus.’

Einde oefening.

14 opmerkingen:

Anoniem zei

Lef. Gewoon je hart volgen. Ik denk dat weinigen het je na durven te doen.

Succes met het zoeken naar een nieuwe uitdaging. Morgen staat er nog een vacature in de krant. Branchedocent Toerisme bij het ROC van Twente.

Iets voor jou?

Rene Smit zei

Tja, als je een glas niet leeggooit kan er ook niets voor in de plaats komen. Très bien!

Maar je geeft zomaar je opgebouwde anonimiteit op?

Bibliofilos zei

@Gerbie: Twente ligt wel wat uit de richting...
En al doen leert men, nietwaar? Ik weet nu in ieder geval dat ik een baan als telefoniste niet bij me past.
@Rene: Ik heb al een paar maanden geleden verklapt bij welke uitgeverij ik werk.
Ik hoop inderdaad dat bij het sluiten van deze deur er een andere open mag gaan.

Rene Smit zei

A qui sait attendre, le temps ouvrira toutes ses portes!


Of die nou in Amsterdam, Londen of Chania zijn. En anders weet ik nog wel een groot pretpark vlakbij Parijs :)

Anoniem zei

Je praat niet over je werk op je werk. Meestal niet tenminste.

Dus dit is de juiste keuze.

sneuper zei

Dapper besluit!
Uiteindelijk zal wel duidelijk worden waar jouw plekje is.
Boeken zijn overal en ik wens je toe dat je ooit zelf als auteur zal worden doorverbonden door degene die er tegen die tijd zit: "een momentje mevrouw Bibliofilos, ik verbind u door met meneer Spijkers om de datum van de lancering van uw volgende bestseller te bespreken...".

Anoniem zei

Bruggehoofd in Literatuurland kwijt!

Slaat in als een bom!

Wat een klootzakken daar bij nijgh of prom of wie dan ook.

Overal hetzelfde!

Hoe moet het verder.

(misschien een leuk boekje schrijven, over uw gordelperiode?)

WJ

Anoniem zei

En ze deden natuurlijk geen enkele moeite je vast te houden?
Sukkels!

WJ

Vincent zei

Kalm aan een beetje, WJ. Ik ben een van die 'klootzakken', moet je weten.

Tsk.

V.

P.S. Mooi stukkie, B.

Rick zei

Moedig besluit!
Hopelijk voel je je meer op je plek op je volgend stek!

Anoniem zei

Ben het eens met V: behoort tot je topstukken dit biblio!

Bibliofilos zei

Geen slecht woord over mijn collega's hoor, ik kan het gelukkig met iedereen goed vinden.
Het zijn de werkzaamheden die me tegen gingen staan. Te eenzijdig.
C'est tout.

Nu maar hopen dat ik snel een leuke, nieuwe job vind!

Anoniem zei

Zo heb je meer tijd om te lezen ... en te schrijven. succes.

Anoniem zei

Hoi Biblio,
Een hele mooie vergelijking van je gevoel en Ground Day (hmmm is dit wel een correcte zin?)
Maarre hoe is het met je handen?
Geen splinters er meer in?

Je hebt volgens mij veel kwaliteiten, maar ook kwantiteiten......gooi die in de strijd bij het vinden van een leuke nieuwe betrekking. Doe er je lieve glimlach bij en er zal zeker weer een "lichtje" voor jou gaan schijnen. Hopenlijk geen TL-verlichting! ;-))

Lieve groet van Paula.