zaterdag, december 30, 2006

Manuscripten (deel 1)

Iedere dag komen er bij de uitgeverij waar ik nu als receptioniste werk manuscripten binnen. Veel mensen verlangen naar een carrière als schrijver. Volgens schattingen dromen één miljoen mensen ervan ooit een boek te publiceren. Vierhonderdduizend Nederlanders hebben al een manuscript klaarliggen. Een paar duizend Nederlanders (inclusief de gevestigde schrijvers) zien komend jaar deze droom werkelijkheid worden. Enkele tientallen kunnen van het schrijverschap leven.
Dat zijn de harde feiten.


Het zal U dan ook niet verbazen dat er van de gemiddeld tien à twintig manuscripten die bij de uitgever per week binnenkomen, ruim 99,5 % wordt afgewezen.
Afschrikwekkende cijfers; Ook ik koester de onwezenlijke droom mijzelf ooit schrijfster te mogen noemen. En nu ik de dagelijkse stroom papieren dromen binnen zie vallen kan ik niet om de realiteit heen.

Uiteraard denkt een ieder die zijn manuscript naar een uitgever toe stuurt, dat de wereld hierop zit te wachten. Dat hij/zij een meesterwerk heeft gecreëerd.
Ik kan U verzekeren dat dit niet zo is! Bij het inschrijven van de manuscripten (dit is mijn taak) lees ik uit pure nieuwsgierigheid de begeleidende brief, de synopsis en de eerste alinea’s door. Vaak overvalt de slaap me al na de eerste bladzijde. Op zich is deze bezigheid zeer leerzaam, mocht ik ooit zelf een manuscript willen insturen.
Je krijgt een redelijk beeld over hoe het dus niet moet:
  • UITERMATE BELANGRIJK: Wees niet brutaal of zogenaamd grappig in de begeleidende brief. Zo ontving ik vorige week een manuscript met de arrogante opmerking erbij dat binnen twee weken antwoord verwacht werd. De tijd die hiervoor staat is minimaal enkele maanden. Soms ontbreekt de begeleidende brief geheel en heeft men enkel een memo op zijn manuscript geplakt met zijn adresgegevens. Zorg er ook voor dat er geen spelfouten in de begeleidende brief of synopsis staan. Dit komt onprofessioneel over. Wees in de begeleidende brief niet denigrerend over uw eigen werk. Ik heb al in een aantal brieven het volgende zien staan: ' Ik weet dat het nog niet zo goed is, maar ik hoop het met uw aanwijzingen te kunnen bijschaven.' Waarom zou een uitgever geïnteresseerd zijn in een manuscript dat U zelf niet goed vindt?
  • Er komen talloze therapeutische werken binnen. Mensen die een persoonlijk drama van zich afgeschreven hebben. Vaak herken je dit aan de begeleidende brief, waarin de schrijver vertelt een verleden vol incest of een alcoholverslaving te hebben overwonnen. Deze verhalen zijn vaak onleesbaar. Men heeft de neiging om over hetgeen dat ‘dicht op de huid’ zit in dagboekvorm te schrijven, zonder karakters duidelijk neer te zetten. Die kent de schrijver door en door, maar zijn lezer niet. Ook kan de schrijver van het drama niet objectief beoordelen of zijn verhaal interessant zal zijn voor een breed publiek. Een mate van afstand tot uw verhaal is belangrijk.
  • Lees goed de vereisten die gesteld worden aan het ingezonden manuscript door en volg deze! Regelafstand, wijze van inbinden, begeleidende brief, etc. Er komen regelmatig manuscripten binnen per e-mail of CD-Rom. Deze worden niet in beschouwing genomen. Twee weken terug kwam er per post een tweehonderd bladzijden tellend, handgeschreven manuscript binnen. De begeleidende brief was geschreven op eigen briefpapier (de man was ooit huisarts) met een groot kruis door het adres getrokken en het nieuwe adres in een bejaardentehuis eronder geschreven. Normaliter stuurt de uitgever een manuscript niet terug indien men geen postzegels bijvoegt. Er is voor dit manuscript een uitzondering gemaakt.
  • Controleer van tevoren of uw manuscript wel past bij de uitgeverij van uw keuze. Er komen regelmatig manuscripten voor kinderboeken of kookboeken binnen; Deze publiceren ze bij de uitgeverij waar ik werk echter niet. Verricht vooronderzoek en zet in uw brief waarom uw manuscript bij de uitgeverij van uw keuze past.
Dit waren een paar tips over wat U niet moet doen. In de volgende delen: Wat gebeurt er met uw manuscript en wat moet U nu juist (mijns inziens) wel doen?

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Je wordt een autoriteit zo Biblio! (al kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik deze regeltjes al eens eerder heb gelezen en dat je werkgever je gebeden heeft dit logje te schrijven - of als koffiepauzegrap - teneinde minder ms binnen te krijgen... en jij dus minder ( vervelend) werk!!!
Deel 2 lijkt me echt spannend: wat wil jij graag lezen?! (en zul jij dus schrijven???)

Anoniem zei

Zeer goede log! Eindelijk eens aan de schrijvers om het van de andere kant te laten zien.
Ik weet ongeveer wel hoe het in zijn werk gaat, daarmede heb ik de nodige ervaring, maar dit zou alvast een handleiding mogen zijn voor menig (amateur)schrijver.

Anoniem zei

Erwin: op een aantal uitgeverssites staat het ook.

Bibliofilos zei

Anonymous: Uiteraard staan de vereisten van de uitgeverij op hun website. Het lijkt er helaas op dat de meeste mensen zich niet voldoende informeren, deze regelementen niet doorlezen of negeren.

Anoniem zei

anonym was ik.
ja: iedereen waant zich natuurlijk de nieuwe Mulisch!

Anoniem zei

Zelf heb ik al veel ervaring met het sturen van brieven naar uitgeverijen. Het is opvallend dat zo'n 75 procent van de redacteuren de post niet eens leest. Mijn manuscripten zijn prima verzorgd en goed nagekeken op stijl, spelling en indeling. De uitgever krijgt dus een kant-en-klaar boek in handen, dat zó omgezet kan worden in boekformaat.
Ik timmer veel aan de weg door het geven van interviews en het bijhouden van websites. Toch interesseert het de meeste redacteuren niets. Zij sturen mijn werk na maanden wachten ongelezen terug, maar dan nog alleen als ik er zelf naar vraag.
Onlangs belandde mijn manuscript bij een grote uitgeverij zelfs samen met de retourporto 'per ongeluk' in de papierversnipperaar... Daar ging mijn geld!
Men had het niet eens gelezen! En nee: het was geen ego-document of een flauwekulverhaal. De onkosten krijg ik overigens niet vergoed. Veelal vergeten die uitgevers dat ik behalve schrijver ook liefhebber van boeken ben. Mijn animo om een boek te kopen bij zulke arrogante uitgeverijen die hun klanten zó behandelen, neemt natuurlijk op die manier wel af.
Op de 'Club van honderd' schreef ik al een stuk over schrijvers die het heft in eigen handen nemen. Niet omdat zij niet kúnnen schrijven, maar omdat zij niet gezien worden.
Ik breng tegenwoordig mijn boeken in eigen beheer uit. Een groot voordeel daarbij is dat ik het boek er precies zo uit kan laten zien als ik wil. Dus geen verplichte smakeloze cover. Bovendien hoef ik mijn energie niet meer te verspillen aan zinloze zoektochten langs ongemotiveerde redacteuren.
Trouwens, ik heb het al eerder gezegd: die vlieger van die biografieën gaat niet op. De best verkochte boeken in Nederland zijn autobiografisch. Om er een paar te noemen: Kluun schreef over zijn zieke vrouw en won de NS Publieksprijs en Jan Siebelink won de AKO Literatuurprijs met het verhaal van zijn godsdienstwaanzinnige vader. Arjen Lubach - momenteel 'hot'- weet in zijn boek ook aardig wat te vertellen over zijn eigen leven en geeft zelfs in een interview toe dat hij het moeilijk vindt een tweede boek te schrijven na zijn biografisch getinte debuut. Maar uiteraard wordt hij daar wel bij geholpen, een kans die jullie liever niet geven aan onbekende schrijvers.
Het enige dat ik kan concluderen, is dat het boek 'Happiness' van Wil Ferguson - over hoe het werkelijk toegaat bij een uitgeverij- zeer dicht bij de waarheid komt. Inclusief papierversnipperaar...

Anoniem zei

P.S.: ik ben trouwens niet van mening dat een schrijver 100 procent foutloos werk kan leveren. Vergissen is menselijk. Ook schrijven is mensenwerk. Vandaar dat ik als redacteur niet over een spelfoutje in een brief zal vallen.
Ook uit jouw tekst blijkt dat je niet honderd procent foutloos bent: het is nog altijd nieuwsgierig (en niet met ch) en de schrijver vertelt (met een t aangezien het hier om tegenwoordige tijd gaat). Om maar een paar voorbeelden te noemen...
Dit bewijst wel dat NIEMAND foutloos is.

Bibliofilos zei

Marian, ik kan me je frustratie goed voorstellen. En inderdaad is niemand foutloos, ik al helemaal niet. Af en toe een spelfout in een manuscript is geen punt, in de begeleidende brief is het echter uit den boze. Dit is het eerste dat gelezen wordt en wanneer dit afstoot ook het laatste.