Ik las de Bell Jar van Plath uit in Griekenland. Het boek paste wel een beetje bij de algehele toon van de vakantie. Het was een vakantie uit duizenden, godzijdank komt een dergelijke vakantie sporadisch voor.
Bedenk het één en ander dat mis kan gaan binnen een tijdsbestek van negen dagen en doe daar dan nog een schepje bovenop. Stakingen (benzine & taxi's – kom dan nog maar eens ergens), ziekte (buikgriep), verblijven bij een rouwend gezin in Athene en een trip naar het kerkhof (normaliter heb ik een obsessie met kerkhoven - zolang ik zelf maar geen connectie heb met de overledene), uiteindelijk tóch een auto kunnen huren en vervolgens schade rijden, en zo kan ik nog wel doorgaan.
Er waren ook hoogtepunten. Een bezoek aan de Acropolis. Een mooie toch door de kloof van Delian. Een heerlijk etentje op de eerste avond en op zondagmiddag in Theriso.
De mooie momenten staken surrealistisch af tussen alle onheil.
Er waren momenten dat ik Sylvia Plath kon begrijpen.
Terug in Nederland was ik toe aan vakantie.
Ik hoop op een herkansing. Aanstaande vrijdag gaan M. en ik drie dagen naar Parijs. We verblijven in de volksbuurt Le Marais en ik zit vol plannen.
Misschien moet ik dit keer een vrolijker boek meenemen. Wie weet werkt het door?
